Davids psalmen

Psalm xxvj.

MIJn Heer, mijn Godt, doet recht
Aen Uw' oprechte knecht,
Die reyn is in sijn handelen.
Ick sal op Gode bouwen;
Op Hem sal ick betrouwen;
Niet wanckelmoedig wandelen.

2    Proeft, Heere, mijn gemoedt,
Versoeckt my, Heer, en doet
Toetsering aen mijn ingewandt.
Toetst all' mijn hert en nieren,
Gelijck door goudt-smidts vueren:
En maeckt mijn recht bekent in 't landt.

3    Want voor mijn oogen leydt

[fol. D9r]

Uw' goedertierenheydt;
Ick sla op Uw' genaê 't gesicht;
Ick soeck dat ick mijn leven
Na 't padt, van U gegeven,
Na Uw' beschreven wetten richt.

4    O Heere, het geschiedt
Noyt, dat my yemandt siet,
By d' ydelheydts en logens man.
Bedeckte, valsche lieden
Sa lick geduerig vlieden,
En houde mijnen weg daer van.

5    Ick hebbe grooten haet
Op doenders van het quaet;
My walgt van haer' vergadering,
En van den stoel der boosen.
En by den goddeloosen

[fol. D9v]

En sit ick niet in eene ring.

Pause.

6    Ick wassche mijne handt
In onschuldt suyver, want
Ick doe de Heer mijn dienst en eer,
Ick ga met groote scharen
Rondtom Uw' brandt-altaren,
Ick offer' U altijdt, ô Heer.

7    Op dat een yeder hoort
De stemm' des lofs, en 't woordt
't Welck al Uw' wonder-werck vertelt;
Op datmen hoor' de monden
Die Uwen Naem verkonden,
Daer door Uw' eer werdt hoog gestelt.

8    Ick heb, ô Heer, bemint,
En hertelick besint,

[fol. D10r]

Het schoone Huys in 't welck Gy woont.
Ick minn', ô Godt , en Heere,
De plaets, die Uwe eere,
En Uwe Tabernakel toont.

9    Raept mijne ziel niet wech;
Met sulcke, welcker weg
Na sond' en boosheydt is gerecht.
Noch neemt, ô Godt, mijn leven;
Met die sich heeft begeven,
Tot moordt en bloedt en tot gevecht.

10    In welckes handen-daedt
Is allerhande quaedt.
Des welcken werck is vol van schandt,
En die soo hittig draven,
Om giften en om gaven
Te hebben in haer' rechter handt.

[fol. D10v]

11    Maer all' mijn wandel leydt
In mijn' oprechtigheydt,
En buyten valscheydt van het hert.
Wilt dan mijn' ziel van lijden
Genadiglick bevrijden,
Geeft my verlossing uyt mijn smert.

12    Men siet mijn' voeten staen
Op een oprechte baen,
En op der paden effenheydt.
Ick sal den Heere prijsen,
Ick sal Hem eer' bewijsen,
Daer 't volck vergaderingen leydt.