|
| |
| |
| |
| |
Psalm xxv.
MYne ziel' singt tot U, Heere,
Daer op mijn vertrouwen staet,
Brengt my niet tot schaemt, oneere;
Dat geen mensch lacch' om mijn quaedt.
Die U wacht, gelijck 't betaemt,
En die op Uw' Naem gaet bouwen,
Heeft geen schaemt'; maer die heeft schaemt
Die gaet t'onrecht buyten trouwen.
2 Heer, wijst my doch Uwe wegen.
Maeckt my doch daer toe genegen;
En doet my die doch verstaen.
Leydt my in Uw' waerheydts woordt.
Leert my, Gy zijt mijns heyls Heere;
Uw' hulp wacht ick t'aller oordt;
| |
| |
Die ick all' den dag begeere.
3 Denckt aen Uw' barmhertigheden,
En Uw' goedertierenheydt;
Want die zijn van eeuwigheden
Denckt niet op mijn jonckheydts sond';
Op mijn' weder-stribbelingen.
Denckt op 't goedt, 't geen vaerdig stondt
Dien, die Uwe lof wil singen.
4 Godt de Heer is recht en goedig;
Daerom wijst Hy 't rechte padt,
Aen de sondaer, die ootmoedig
Leet van sijne sonden had.
Reed'lick sal de Heere zijn,
En de vrome sal Hy leyden
In Sijn recht; Sijn' leer, en Sijn
| |
| |
Weg sal Hy voor haer bereyden.
| |
Pause.
5 Goedt en waer zijn alle paden
Dien die 't merck van Sijn' genaden
En Sijn woordt bewaren sal.
Om Uw' Naem, rechtvaerdig Heer,
Soo vergeeft my doch mijn' sonden,
Nademael mijn' sonden seer
Groot en vele zijn bevonden.
6 Wie sal Godt de Heere vreesen?
Hem sal leering zijn gedaen
Welck de beste weg sal wesen,
Hy sal rusten in het goedt,
In de stilheydt, in de vrede.
| |
| |
Hy sal 's wereldts overvloedt
Erven, en sijn' kind'ren mede.
7 De verborgentheydt des Heeren
Is de mensch geopenbaert,
Die Hem vreest, en houdt in eeren,
En die Sijn verbondt bewaert.
Op de Heer sal zijn mijn' oog.
Want Hy sal mijn' voeten voeren,
Van hem, die my geern bedroog,
En my soeckt door 't net te loeren.
8 Wendt U tot my, weest van herten,
Want Gy siet, hoe vol van smerten,
En hoe eensaem dat ick zy.
De benauwtheydt van mijn hert
Liet Gy strecken en verwijden.
| |
| |
Heere, voert my uyt mijn smert,
Uyt mijn noodt en uyt mijn lijden.
9 Heere, wilt Uw' oogen wenden,
Na mijn' moeyte, angst, en noodt;
Heere, siet op mijn' ellenden;
Doet doch all' mijn sonden doodt.
Slaet op mijne haters acht,
Die vermeeren boven maten,
Die vergroot zijn van geslacht;
Die my wrevelmoedig haten.
10 Wilt mijn' ziel bewaren, Heere;
Laet my doch niet schaem-root gaen.
Want ick laet op U mijn eere,
En mijn vast betrouwen staen.
Vromigheydt zy mijn behoedt,
Want ick sal U, Heer, verwachten.
| |
| |
Ruckt Uw' volck uyt tegenspoedt,
Door Uw' Goddelicke krachten.
|
|
Auteursrechtvrij
