Davids psalmen
(1656)–Henrick Bruno–
Auteursrechtvrij
[Folio A6v]
| |
 De klacht, die van my werdt gedaen;
Wilt doch verstaen, en wilt doch achten,
Uw' knechts gedachten.
2 Merckt op 't gesucht, merckt op het smeecken
Van mijn geroep, mijn goede Godt,
Mijn Koning; want ick wille tot
Uw' heyl'ge Naem door trane-beecken
En bidden spreecken.
3 Vroeg sult Gy, voor den dagerade,
Mijn stemm' verhooren en gebeên;
Vroeg sal ick my gaen schicken heen,
Tot U, mijn heyl, en wachten na de
Uyr van genade.
4 Gy zijt geen Godt van godtloosheden,
Die lust heeft in godtloose daedt.
De boose doender van het quaedt
| |
[Folio A7r]
| |
 Werdt niet, met sijn verkeerde zeden,
Van U geleden.
5 De poccher, snorcker, opgeblasen
Van herten, en sal niet bestaen
Voor U; die onrecht heeft gedaen,
Dien mensch haet Gy; Gy haet den dwasen
En al sijn rasen.
Pause 6 Gy sult, mijn Godt, Uw' toorn bewijsen
Aen alle tong die leugen spreeckt.
Gy zijt die hem verdoet en breeckt.
Van mannen, die het moorden prijsen,
Hebt Gy afgrijsen.
7 Maer door Uw' goedtheydt, noyt volpresen,
Sal ick in Uwen Tempel gaen,
En na 't Palleys gebogen staen,
| |
[Folio A7v]
| |
 En by het Heylig Heylig wesen,
In Uwer vreesen.
8 Leydt my in Uw' gerechtigheden,
Om mijn verspieders will', ȏ Heer,
Die op my loert, hoe langs, hoe meer.
Wijst my, wat weg in all' mijn' zeden
Ick sal betreden.
9 Want in haer mondt is leugen-spreecken;
Haer hert is valsch, bedriegelijck;
Haer keel een open graf gelijck;
Sy sullen, die vol galle steecken,
Met tongen smeecken.
10 Verklaert haer schuldig; dempt haer' namen;
Brengt haer ten val; en drijft haer heen,
Om haer veel-voudig overtreên;
Want tegen U sy all' te samen
| |
[Folio A8r]
| |
 Weêrspannig quamen.
11 Laet eeuwig zijn verblijdt van sinnen,
Die hebben op Uw' hulp betrouwt,
Die Gy bedeckt, en veylig houdt;
Laet springen 't vrolick hert van binnen,
Van die U minnen.
12 Want Gy geeft Uw' seer milde zegen
Aen sulck een, die dat recht is doet:
Met goede gunst, in overvloedt,
Kroont Gy haer, als met schildt en degen,
In all' haer' wegen.
|
|