Davids psalmen

Psalm iij.

O Goedertieren Heer,
Hoe zijn sy doch soo seer
Vermeerdert, die my quellen?
Siet, veel' zijn opgestaen,
Veel' sijn te veld' gegaen,
Die tegen my sich stellen.
Veel' seggen, Heer, van my,
En van mijn ziele, Hy
Is van sijn' hulp verlaten;
Hy heeft geen heyl by Godt;
Sijn' hoop', op Godt, is sot,
En sal hem geensins baten.

[fol. A4r]

2    Maer Gy, ȏ Heere, zijt
Mijn bystandt in de strijdt;
Gy zijt mijn schildt, ȏ Heere.
Mijn vyandt, van wat kant
Hy komt, hy wijckt met schand';
Ick steeck' 't hooft op met eere.
Ick heb geroepen, tot
Mijn toevlucht, en mijn Godt,
Met stemme der gebeden;
En Hy verhoorde dan
My datelicken, van
Sijn berg der heyligheden.

3    Ick was geheel gerust,
En lag, en sliep met lust,
En vreesde voor geen schade.
En ick ontwaeckte seer

[fol. A4v]

Gerust'lick: want de Heer
Slaet mijne saecken gade.
Voor duysenden by een,
En tegen my alleen,
Sal ick niet zijn verlegen.
Schoon ick belegert werd',
Ick heb geen vrees' in 't hert:
Ick steun op Godes zegen.

4    Verlost my, Heer; staet op;
Want Gy hebt op den kop
Mijn' vyanden geslagen.
Gy braeckt der tanden macht,
Van al die U veracht,
En my heeft willen plagen.
Verwinning in de strijdt
Komt van Godts handt altijdt;

[fol. A5r]

Het heyl komt van den Heere.
Uw' zegen, Heere, zy
Gedueriglicken, by
Uw' volck, tot Uw's Naems eere.