Emblemata of Zinne-werck

[p. 350]

Emblemata. L.

De keur-wijz' leert van 't gheen hem zeert.

NU on-langhs, als de zonn' was van ons verst gheleghen,
Dat d'aerde was verkorst, het water stijf als glas;
Een jonghman, anderzins niet onbequaem, gheneghen
Te weten, op het nauwst, wat van de koude was:
Gingh, met een zoet bedrijf, een yzer-stave lecken,
Waer aen hy een groot vel van zijne tonghe liet.
'T was kluchtigh om te zien zijn labbe zoo te recken.
Geloof eer, als ghy wat met schaed of schand beziet.

[p. 351]

Wt-legghinghe.

2

GHelijck wy zeer groot on-ghemack lijden, van de ongheregheltheyd des lichaems; zoo doen wy noch veel meer, van de on-ghetempertheyd der ziele. die, ghelijck zy nergens reghel noch mate houden en kan, zoo toont zy oock byzonderlick haer onghestalte, wanneer zy zich alles onder-wind, en haer selven uyt-strect, om alles te deur-pluyzen en onder-zoucken, daer zy geen belanck met allen aen en heeft, en daer uyt zy gheen nuttigheyd ter weereld en kan bekommen. David ziende, dat Saüls wapenen hem niet en pasteden, heeft de zelve van hem gheworpen. maer wy trecken dat alder-meest aen, dat minst voor ons ghemaeckt is. Wy gheven ons zelven allesins schoon spel; en ghelijk of alle dingh van ons ghewey ware, daer en mach ons niet voor oogen kommen, of wy en micken-der naer. elcke voghel moet-er pluymen; elck wild moet-er hayr of huyd laten. Zoo neus-wijs, en keur-wetigh zijn wy ghemeenelick, al is 't zelfs dickwils tot onze schade. Wie isser onder ons, die als hy yet ter halver ooren verstaen heeft, niet alle steenen en verleght, om het eynde, en gelijck men spreeckt, het finael te weten. Daerom zietmen, hoe jeloers ghemeenelick de doovaers zijn, en die door ouderdom, of eenigh ander gebreck, hard-hoorig geworden zijn. zy en rusten noch en houden niet op, voor dat zy alles van de naelde tot den draed weten. Wie en weet oock niet, waerom daghelicks zoo veel schandelicke ont-eeringen gheschieden? Waerom zoo veel graen-schooven buyten tijds en plaetse gedorst werden? Men verstaet wel winck, al en ist met gheen schuer-deure. Al proevende brant de kock zijn tonghe, seght ons spreeck-woord.

[p. 352]

 

Wilt ghy vveten, vvaerom menschen,

 

Nu naer dit, dan daer naer vvenschen,

 

Waerom zelfs een eerbaer hert

 

Zomtijds vvel bedroghen vvert?

 

't Is een koorts om al te vveten,

 

Wat-men houdet voor secreten.

 

't Is een schurfte vinnigh-heet,

 

Dat ons kittelt tot ons leed.

Maer hier van is voor dezen meer ghesproken. en andere dingen doen my haestighen, om eyndelick een eynde te maecken. neem dan dit volghende voor een sluyt-steen.