Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

De thien Gheboden des Heeren.

Exodi xx. vers 2.

1   HEft op u hert, opent u ooren,
Ghy hardt volck, end’ traegh in ’t verstaen,
Wilt uwes Godts stemme nu hooren,
End’ sijn gheboden gade slaen.

2   Ick ben (seydt hy) u Godt end’ Heere,
Die u hebbe gemaeckt gantsch vry,
Van ’t jock ’t welck u beswaerde seere:
Hebt geen ander Godt neven my.

3   Laet u geen Beeldt maken noch snijden
Van eenigh dingh in ’t aertsche dal,
Soo ghy die eert t’eenigen tijden,
Vwe Godt seer jeloers zijn sal.

4   Ydelick sijnen Naem gepresen
Sult ghy niet nemen in den mondt:

[p. 517]

[De Brune]

2   Looft hem met den trommel-slagh,
En met fluyt, met snaren-spel,
En met orghel; lovet hem,
⁺ Met cymbalen van geluyt.
Lovet hem, jae met cymbalen
Van een helder vreughd-gheluyt.
Alles wat’er adem heeft,
Loof den Heere. Halelujah.

+ 3