Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 511]

[De Brune]

CXLVIII. PSALM.

1   HAlelujah. Looft God-den-Heer:
Ghy van den hemel, looft den Heer:
Ghy in de hooghten, lovet hem:
Ghy all’ zijn Engh’len, lovet hem:
All’ zijn heirscharen, wilt hem loven:
Ghy zonn’ en maene, wilt hem loven:
Ghy lichte sterren, lovet hem:
⁺ Ghy hemels-hemel, lovet hem.

2   En ghy, ô wat’ren, lovet hem,
Die boven in de hem’len zijt.
Dat elck des Heeren naeme loof.
Als hy ’t beval, zoo wierden zy
Geschaepen: en hy heeft die alle
Voor altoos eeuwighlick bevestight.
⁺ Hy heeft-z’ een order voorgestelt,
Die geen van hen zal overtre’en.

3   Ghy van der aerde, looft den Heer:
Ghy draecken, diepten zonder grond:
Vier ende hagel, sneeuw en damp.
Ghy storm-wind, die zijn woord uytvoert.
⁺ Ghy berghen ende all’ zijn heuvels;
Vrucht-boomen end’ all’ Ceder-boomen:
Het wild, al ’t vee, het kruyp-gediert,
En voghels die daer zijn ghevlerckt.

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 512]

[Datheen]

Ghy Koningen end’ volcken rijck,
Vorsten end’ Rechters al-gelijck.

5   Ghy jongers, dochters, jonck end’ oudt,
Singht sijn lof om best in eenvout:
Want hooger is sijnes Naems eer,
Als Hemel end’ aerd’ immermeer.
Den hoorn sijns volcks heeft hy verheven
Tot sijner eer, sulcks is gegeven
Israel sijn volck seer gewis,
’t Welck sijn bemint eyghendom is.