Davids Psalmen, Gedicht, aen deene zijde, door Petrum Dathenum; aen dander zijde, door J. De Brune
(1650)–Johan de Brune (de Oude), Petrus Datheen– Auteursrechtvrij
[pagina 504]
| |
[Datheen]3 Met hem vergaen sijn raden al,
End’ werden haest’lick tot niet:
Wel hem dien Godt t’aller tijdt sal
Sijn hulp aenbieden met vliet:
Die tot Godt heeft sijn toevlucht
In noot, end’ in quaet gherucht.
4 Hy is ’t die krachtigh gemaeckt heeft
Den Hemel, en d’Aertrijck breet,
De Zee, end’ al wat daer in leeft
End’ hem beweeght met bescheet:
Hy onderhoudt sijn waerheydt,
Seer vast in der eeuwigheydt.
Pause.
5 Hy doet hen recht die daer lijden
Overlast end’ groot gewelt:
Hy geeft broot tot allen tijden,
Hen die den honger scherp quelt,
Hy maeckt los end’ vry van pijn,
Hen die vast gebonden zijn.
6 ’t Gesichte geeft hy hen allen,
Die daer gantschelick zijn blindt:
Die hart zijn neder gevallen,
Heft hy op end’ die besint:
Hy heeft lief ende behoedt,
Die oprecht vroom zijn end’ goet.
7 Met vliet bewaert oock de Heere,
Den vreemden in lijden groot,
Desgelijcks de Weesen teere,
Behoedt Godt in angst end’ noot:
Weduwen hy oock bewaert,
Dat hen geen leedt wedervaert.
8 Hy sal de weghen verderven
Des Godtloosen met der daet,
End’ sal hem een rijck verwerven
Dat eeuwighlick vast bestaet:
Zyon uw’s Godts heerlickheydt
Werdt gelooft in eeuwigheydt.
| |
[pagina 505]
| |
[De Brune]Psalmen zingen, midd’lertijd
Dat ick noch in wezen ben.
Ga naar margenoot+ 2 En vertrouwt u niet op Princen,
Noch op eenigh menschen kind,
Daer geen heil by is te vinden.
Zijnen geest gaend’ uyt, hy keert
Ga naar margenoot+ Tot zijn aerd’, en op dien dagh
Is al zijn besluyt vergaen.
3 Wel-geluckigh is de mensche,
Die tot hulp heeft Iacobs God:
Wiens verwachtingh op den Heere
Ga naar margenoot+ Zijnen God is: die daer heeft
Hemel, aerd’, en zee gemaeckt,
En al wat daer inne is.
4 Die daer eeuw’lick houdt zijn trouwe, Pause.
Ga naar margenoot+ Die recht d’onderdruckte doet:
Die daer brood geeft aen die honghert.
God is ’t die ghevangen’ slaeckt:
Ga naar margenoot+ God maeckt dat de blinde zien:
God recht die ghebogen zijn.
5 God de Heer bemint de vrome:
Ga naar margenoot+ God bewaert den vremdelingh:
Hy houdt, en hy ondersteunet,
Zoo de weduw als de weez’.
Ga naar margenoot+ Maer der goddeloozen wegh
Keert hy om, en maeckt hy krom.
6 D’Heere zal als Koningh heerschen,
In der eeuwigheid: uw God
Is, ô Sion, van geslachte,
Tot geslacht. Halelujah.
|
|