Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxlvj. Psalm.

1   WEl op mijn ziel wilt nu prijsen
Den Heer, want mijn leven langh
Sal ick hem eere bewijsen:
Ick wil met Psalmen gesangh
Steedts loven Godt verheven,
Soo langh als ick sal leven.

2   Wilt niet stellen u betrouwen
Op Princen groot ofte kleen,
Wilt op den mensche niet bouwen,
Want by hem is hulpe geen,
Als sijn geest uytvaert gelijck,
Wert hy weder aerd’ en slijck.

[p. 503]

[De Brune]

De heerlickheid en eere van uw rijcke;
En spreken van uw mogentheid en sterckte.

4   Om aen den mensche zijne mogenthe’en
Bekent te maecken, en d’eerweerdigheid
Der heerlickheid van al zijn Koninckrijck.
⁺ Vw Koninckrijcke is een Koninckrijck
Van alle eeuwen: en uw heerschappye,
Die is in elck gheslachte, en gheslachte.
De Heere ondersteunet all’ die vallen,
En hy recht op all’ die daer zijn gheboghen.

5   All’ ooghen wachten op u, en ghy geeft
Hen hare spijze ter ghezetter tijd.
Ghy opent uwe hand, en ghy verzaedt
Al wat’er leeft, nae dat ’t u wel behaeght.
⁺ De Heere is rechtveerdigh in zijn wegen,
En goedertieren in all’ zijne wercken.
De Heer is allen nae, die hem aen-roepen:
By alle, die in waerheid hem aen-roepen.

6   Hy doet het welbehaegen van de gheen’,
Dewelck hem vreezen; hy hoort haer gheroep;
⁺ En hy verlost-ze: God de Heer bewaert
Elck een der gene, die hem liefde draeght:
Maer hy verdelght oock alle goddelooze.
Mijn mond die zal des Heeren prijs uyt-spreken:
En alle vleesch zal zijnen heil’ghen naeme,
Tot in der eeuwigheid en altoos, loven.

+ 5

+ 6

+ 7