Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxxxix. Psalm.

Op de vvijse van den xxx. Psalm.

1   GHy hebt my, Heer, gantschlick doorgront,
Ghy weet mijn kracht voor deser stont,
Het zy dat ick sitt’ ofte stae:
Heere ghy slaet sulckes al gae,
Ghy verstaet, Heer, door uwe krachten,
Van verren alle mijn gedachten.

2   ’t Zy dat ick wil rusten oft gaen,
Ghy komt my metter haesten aen,
End’ doorsiet scherp in desen val
Mijn doen en oock mijn wegen al:
Daer is geen woordt in mijnen monde,
Of ghy en siet dat in den gronde.

3   Voren en achter zijt ghy, Heer,
Vw’ handt houdt ghy over my seer:
Sulcks te verstaen is my voorwaer,
Al veel te hoogh end’ oock te swaer:
Ick kan uwe heerlicke wercken
Niet verstaen, noch genoegh bemercken.

4   Waer sal ick, Heer, voor uwen Geest
Vlieden, om te zijn onbevreest?
Waer sal ick gaen voor u aenschijn?
Vaer ick ten Hemel, ghy sult zijn
Aldaer: Ia dael ick in der Hellen,
Daer kondt ghy my vinden end’ quellen.

5   Al nam ick haest’lick metter daet
De vleugelen van den daghraet,
Om te vliegen tot deser tijdt
Over de Zee breedt ende wijdt,
Daer en over al t’allen stonden,
Werd’ ick van uw’ handen gevonden.

6   Spreeck ick de duysterheyt met kracht
My decken sal, doch wert de nacht
Soo klaer, dat my een yeder siet:
Want de duysternis voor u niet
Kan bergen: Maer de nacht sal wesen
Soo klaer als den middagh gepresen.

[p. 483]

[De Brune]

Voor my vol-eynden.
Vw gunst, Heer, is in eeuwigheid.
Verflackt doch niet
’t Werck uwer handen.