Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CXXXVIII. PSALM.

Een Psalm Davids.

1   ICk love u met al mijn hert:
En ick zal u
Voor Goden zinghen.
Ick zal my buygen naer ’t palleis
Vw’r heiligheid,

[p. 480]

[Datheen]

Als ick u aenroepe, Heer, ghy
Verhooret my,
End’ troost my krachtigh:
Dies moeten de Koningen al,
In desen val,
V seer vereeren,
Als sy verstaen dat steedts u Woort
Vast blijft nu voort,
O Heer der Heeren.

3   Sy moeten gedencken, verheught,
In groote vreught,
Heer, uwe wercken,
End’ bekennen dat Godts lof fijn
Eeuwigh sal zijn
Weerdigh t’aenmercken.
Want ghy seer hoogh sit end’ aensiet,
Dat hier is niet
Geacht demoedigh.
Van verren ghy de stoute kent,
Daer van ghy went
Vw’ oogen goedigh.

4   Als ick door angst en tegenspoet,
Ben in kleynmoet,
Ghy my verquicket.
Oock tegen mijn wreetste vyandt
Vw’ rechter-handt
My hulp toe-schicket:
Ghy sult mijn kruys eyndigen hier,
Want goedertier
Zijt ghy ghestadigh,
Het werck uwer handen sult ghy

[p. 481]

[De Brune]

En uw naem loven;
Om uwe gunst, en trouw. Ghy, Heer,
⁺ Maeckt uw woord groot,
Om uw’s naems wille.
Ten daegh’ mijns roepens hoort ghy my,
Ghy stercket my
Met kracht der ziele.

2   Heer, alle Koningen der aerd’,
Die zullen u
Met lof belijden;
Als elck de reden uwes monds
Aenhooren zal.
⁺ Zy zullen zingen,
Van Godes weghen: want Gods eer
Is groot: de Heer
Die is verheven:
Nochtans ziet hy den leegen aen;
En kent van verr’,
’t Geen is verheven.

⁺ 3   Wanneer ick wandel midden in
De bangigheid,
Maeckt ghy my levend’:
En ghy streckt uwe handen uyt,
Op ’t aenghezicht
Van mijn vyanden.
Uw rechter-hand behoudet my.
De Heere zal ’t

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 482]

[Datheen]

Volvoeren vry,
O Heer genadigh.