Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxxxviij. Psalm.

1   ICk danck u, Heer, uyt ’s herten grondt,
Lippen en mondt
V eer voortbringen:
Voor den Vorsten wil ick, O Heer,
V lof en eer
Gestadigh singen,
Ick wil in uwen Tempel saen
V bidden aen,
En eer bewijsen:
En u dancken om u goetheyt,
En getrouwheyt,
Niet om volprijsen.

2   Ghy hebt uwen naem gemaeckt groot,
Als ghy in noot
V toont waerachtigh:

[p. 479]

[De Brune]

De woorden eenes lieds van ons begeerden.

2   En die met vreught ons wegh-gevoeret hadden,
Die zeiden; Zinget ons van Sions lied’ren.
Maer doch, hoe zouden wy des Heeren lied
Op-zingen, in een vremd en verre land?
⁺ Zoo ick u, ô Ierusalem, vergete,
Zoo moet mijn rechterhand haer zelf vergeten.

3   Mijn tonge moet aen mijn gehemelt’ kleven:
Indien ick uwer niet en ben ghedachtigh:
Zoo ick Ierusalem niet en verheff’,
Zelfs boven ’t alderhooghste van mijn vreughd’.
⁺ Gedenckt, ô Heere, aen de kind’ren Edoms,
En aen den dagh Ierus’lems; die daer zeiden;

4   Ontbloot-z’, ontbloot-ze tot haer fondamenten.
⁺ O dochter Babels, die verwoest zult worden:
Oh wel-geluckigh! die u uw misdaed
Vergelden zal, die ghy ons hebt misdaen!
Oh wel-geluckigh! die uw kleyne kinders
Aengrijpen zal, en aen de rots’ verpletten.

+ 3

+ 4

+ 5