Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CXXXII. PSALM.

Een Lied Hammaaloth.

1   GEdencket doch aen David, Heer;
Aen all’ dat hy geleden heeft:
Dat hy den Heer ghezworen heeft;
Dat hy den stercken Iacobs Held

[p. 462]

[Datheen]

Daer de Heer onse Godt eersaem
Woonen end’ blijven mach alleyn,
End’ des stercken Godts hooge Naem.

4   Wy verstaen, end’ ons wert vertelt
Dat hem Ephrata ’t schoone dal
Behaeght boven de plaetsen al:
Wy hebben gevonden in ’t velt
Een oort, ’t welck voor u wesen sal.

5   Daer sullen wy, zijnde verblijdt,
Hem besoecken, en t’aller stondt
Hem bidden uyt des herten gront:
Dies maeckt u op, Heer, nu ter tijdt,
Ghy end’ d’Arke van u Verbondt.

6   Laet de Priesters daer bekleet zijn
Met de ware gerechtigheydt,
Vwe Heyl’gen met vrolickheydt,
Vervult end’ bewaert ’t rijcke fijn,
Vw’s Gesalfden voor teghenheydt.

Pause.

7   Godt heeft David een eedt gedaen
Die blijft vast end’ onwanckelbaer,
End’ sprack: op uwen stoel seer klaer,
Sal een uwer kind’ren voortaen
Regeeren met voorspoet eenpaer.

8   Is ’t dat uw’ kinderen mijn Woort,
End’ mijn Leere bewaren vry,
Die sy verstaen, soo sullen sy,
Met haren kinderen nu voort,
Eeuwigh regeeren ongestoort.

9   Godt heeft verkoren Zion schoon,
Hy heeft lust te woonen aldaer,
Dit ’s mijn ruste spreeckt hy voorwaer,
Mijnen lust en mijns herten kroon:
Daer wil ick woonen voor end’ naer.

10   Haer spijs ick steedts zegenen sal,
End’ den armen geven haer broot,

[p. 463]

[De Brune]

Geloft’ gedaen heeft, op dez’ vvijz’:

⁺ 2   Indien ick in de tent’ mijns huys
Ingae: indien ick op de koets’
Van mijne bedden klimmen zal:
Indien ick mijne ooghen slaep,
Mijn ooghe-leden sluymer gheef:

⁺ 3   Tot dat ick voor den Heer een plaets,
En voor den stercken Iacobs Held
Woonsteden uytgevonden hebb’.
⁺ Ziet, w’hoorden haer in Ephrata;
Wy vonden haer in Iaärs veld.

⁺ 4   Wy zullen in zijn woonsten gaen:
Wy zullen voor de onder-banck
Van zijne voeten buyghen. Heer,
Staet op om tot uw rust te gaen,
Ghy en de arcke uwer sterckt’.

⁺ 5   Dat uwe Priesters al te zaem
Bekleed zijn met gerechtigheid:
Dat uwe heiligh’ vrolick zijn.
En weert, om David uwen knecht,
Het aenzicht uws ghezalfden niet.

Pause.

⁺ 6   De Heer heeft David vastelick
Gezworen: waer van dat hy niet
En zal afwijcken: doen hy zvvoer:
’k Zal yemand zetten op uw throon,
Die van de vrucht uws buycks zijn zal.

⁺ 7   Indien uw zonen houden mijn
Verbond en mijn ghetuyghenis,
Die ick haer zelve leeren zal;
Zoo zullen haere zonen oock
Vw throon bezitten eeuwelick.

⁺ 8   Want God heeft Sion uyt-ghekeurt.
Hy heeft het tot zijn woonst begeert.
Dit is mijn ruste eeuwighlick;

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

[p. 464]

[Datheen]

De Priesters wil ick in den noot
Met heyl kleeden, end’ over al
Vervullen met blijtschap seer groot.

11   David sal daer bloeyen met spoet,
Verheven wert sijn hoorn met kracht,
Ick heb hem te wege gebracht
Een Lampe die steedts lichten moet,
Tot allen tijden dagh end’ nacht.

12   Ick wil met schand’ en smadigheyt
Sijn haters bekleeden gemeen:
Hen tot schand end’ oneer met een,
Sal ick doen dat in heerlickheyt
Davids kroone bloeyen sal reen.