Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxxxiij. Psalm.

1   SIet hoe fijn en lieflick is t’allen stonden,
Dat broeders in eendrachtigheyt bevonden,
’t Samen woonen in vrede goet:
Sulcks is gantschlick gelijck een Balsem soet,
Die op dat hooft Aarons was seer klaer
Vytgestortet in ’t openbaer.

2   Die van sijn hooft lieffelick nederdaelde
In sijnen baert, soo datse oock niet faelde
In den boort sijner kleedingh reyn.
De vred’ is den dauw gelijck in ’t gemeyn,
Die op Hermon en Zyons Bergh eenpaer
Valt, end ’t lant omher maeckt vruchtbaer.

3   Soo sal de vreedsame Gemeynte wesen:
End’ ondervinden Godts goetheyt gepresen
Tot allen tijden voor end’ naer.

[p. 465]

[De Brune]

Hier zal ick woonen, zeide hy:
Want ick hebb’ haer, voor my, begheert.

⁺ 9   Ick zal hun zeegh’nen haeren kost,
Haer arme lie’n met brood verzaen.
Ick zal met heil haer Priesters kle’en:
En die haer gunst-ghenooten zijn,
Die zullen juyghen met ghezangh.

⁺ 10   Daer zal ick David doen ontstaen
Een horen: en ick hebb’ een lamp
Voor mijn ghezalfden toe ghericht.
⁺ Ick zal met schaemt’ zijn vyand kle’en.
Zijn kroon zal bloeyen over hem.

+ 10

+ 11

+ 12