Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CXXX. PSALM.

Een Lied Hammaaloth.

1   ICk roepe uyt de diepten,
Tot u, ô Heere God.

[p. 458]

[Datheen]

Roep ick tot u gaer seere,
In mijnen angst en noodt,
Heer wilt mijn stem verhooren,
Want het nu tijt zijn sal,
Laet komen tot uw’ ooren
Mijn klachtigh bidden al.

2   Wilt ghy met ernst de sonden
Toe-rekenen voortaen,
Wie kan t’eenigen stonden
In u oordeel bestaen?
Maer ghy wilt, Heer, vergeven
De sonden minst end’ meest,
Dies zijt ghy in dit leven
Seer bemint end’ gevreest.

3   Den Heer wil ick verwachten,
Mijn ziel staet altijdt voort,
Op hem met gantscher krachten
Hoop ick vast op sijn woort.
Mijn ziel verwacht lanckmoedigh
Van d’een nacht-wake swaer,
Tot dat d’ander komt spoedigh,
End’ den dagh opstaet klaer.

4   Dat Israel vast bouwe
Op Godt de hope sijn:
Want vol genaed’ en trouwe
Is de Heer end’ Godt mijn.
Hy is ’t die onbesweken
Israel gantsch bevrijt
Van sonden end’ gebreken,
Die hy met een scheldt quijt.

[p. 459]

[De Brune]

Hoort nae mijn stem, ô Heere:
Laet uw oor’ op de stem
Van mijne smeeckingh letten.
⁺ Zoo ghy, Heer, gaede slaet
De ongherechtigheden;
O Heer, wie zal bestaen?

2   Maer by u is verghevingh,
Op dat ghy werdt gevreest.
⁺ Ick wachte op den Heere:
Mijn ziele die verwacht:
En op zijn woord ick hope.
Mijn ziel wacht op den Heer,
Meer als de morghen-wachters;
Als morghen-wachters doen.

⁺ 3   Dat Israël nu hope,
Vertrouwend’ op den Heer:
Want daer is by den Heere
Veel goedertierentheid.
By hem is veel verlossingh’.
En hy zal Israël
Verlossen, vry van alle
Zijn ongherechtigheid.

+ 2

+ 3

+ 4