Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxix. Psalm.

A. Aleph. I.

1   GElucksaligh is de mensche die leeft
In een gemoedt dat oprecht is bevonden,
Die hem geheel tot Godts wetten begeeft:
Wel hem die neerstigh is tot allen stonden,
Om te houden Godts geboden seer soet,
End’ sijn kennisse met vliet te doorgronden.

2   De sulcke zijn niet boos, maer wijs en vroet,
Die altijdts gaen in Godts Wetten en wegen,
End’ soecken te doen wat recht is end’ goet.
Ghy wilt, Heer, dat een yeder zy genegen,
Te houden uwe geboden seer klaer,
Met vyerigheydt soo uw’ kinderen plegen.

3   Och waer ’t dat ghy mijn leven gantsch en gaer
Schicktet na uwe Wet, door uw’ genaden,
Dat ick niet af en viele hier noch daer.
So langh werd’ ick bevrijt voor schant en schaden
Als ick u Woort met vlijt sal mercken aen,
End’ my sal soecken daer met te beraden.

4   Dan sult ghy van my prijs en eer ontfaen
Vyt een reyn hert, als ick werd’ onderwesen
Van uw’ Rechten, die met dat Recht bestaen.
Ick wil houden uwe Wet uytgelesen,
Dies bid ick, zijnde met kranckheyt bevaen,
Verlaet my niet langer, O Godt gepresen.

[p. 415]

[De Brune]

Verheughet ende blijde wezen.
Geeft doch behoudenis, ô Heer’.
Geeft doch voorspoedigheid, ô Heere.
⁺ Gezegent zy hy, die daer komt
In God des Heeren naem. Wy zegh’nen
V-lieden uyt des Heeren huys.

10   De Heere die is God alleene,
Die ’t licht aen ons gegeven heeft.
Bindt het Feest-offer vast met touwen,
Tot aen de hoornen des altaers.
⁺ Ghy zijt mijn God, ick zal u loven;
’k Zal u verhoogen, ô mijn God.
Looft God den Heer, want hy is goedigh:
Want zijn gunst is in eeuwigheid.

+ 13

+ 14