Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CXVIII. PSALM.

1   LOoft God, want hy is goed en vriend’lick:
Want zijne goedertierenheid
Is eeuwigh. Dat nu Isr’el zegghe;
Dat zijne goedertierenheid

[p. 410]

[Datheen]

3   Als ick, Heer, in angst was gestadigh,
Soo riep ick Godt den Heere aen,
End’ hy verhoorde my genadigh,
Met troost heeft hy my by gestaen.
De Heer is met my t’allen tijden:
Dies vrees ick niet wat menschen koen,
Die my haten ende benijden,
Voor kruys end’ verdriet my aendoen.

j. Pause.

4   Godt is met my, dien ick betrouwe,
Met allen die my jonstigh zijn,
Dies sal ick mijnen lust noch schouwen
Aen alle de vyanden mijn.
Het is beter op Godt te hopen,
Dan op menschen die haest vergaen,
Veel beter is ’t tot Godt te loopen
In noodt, dan op Princen te staen.

5   Veel menschen my listigh omringen,
Aen allen zijden openbaer,
Doch ick wilse t’samen ombringen
In des Heeren Name voorwaer.
Sy omringen my nu ten tijden,
Met grooter kracht ende gewelt,
Maer Godt sal my voor hen bevrijden:
Sy werden haest neder gevelt.

6   Als van den Byen was ick besloten,
Van den dwasen die met der schant
Gedempt zijn, ’t welck hen heeft verdroten
Als ’t vyer, d’welck de doornen af-brandt.
Ghy vyandt ghy hebt my versteken,
End’ gesocht te brengen ten val,
Maer Godt heeft my (’t heeft wel gebleken)
Onderstant gedaen over al:

7   Godt seer sterck is mijn kracht alleyne,
Mijn roem ende mijn eere groot,
Ende mijn lof-sangh in ’t gemeyne,
Mijn Salighmaker in den noot.
De Vroom’ in haren hutten singen
Zijnde verblijdt end’ verheught seer,
Van uw’ handt sterck, die alle dingen
Krachtelick overwint, O Heer.

[p. 411]

[De Brune]

Tot in der eeuwigheid zal dueren.
⁺ Dat nu het huys Aärons zeggh’,
Dat zijne goedertieren gunste
Is tot in alle eeuwigheid.

2   Dat die ghen’, welck den Heere vreezen,
Nu zegghen, dat zijn goedigheid
Tot in der eeuwigheid zal dueren.
⁺ Ick hebbe uyt mijn bangigheid
Den Heer geroepen: en de Heere
Heeft my verhoort, en ruymt’ verleent.
De Heer is by my, ende met my:
Dies zal ick wezen zonder vrees.

3   Wat zou my eenigh mensch doen konnen? I. Paus.
⁺ De Heer is by my onder hen,
Die haere hulp aen my bewijzen:
Dies zal ick op mijn haters zien.
’t Is beter op den Heer te rusten,
Als datmen op den mensch vertrouwt.
’t Is beter op den Heer te rusten,
Dan datm’ op Princen zich vertrouwt.

⁺ 4   De Heid’nen hadden my te zaemen
Omringht; ’t is in des Heeren naem,
Dat ick-ze neer-gehouwen hebbe.
Zy hadden my omcinghelt, jae
Zy hadden my rondom becingelt:
Het is oock in des Heeren naem,
Dat ick-ze neer-gehouwen hebbe.
⁺ Zy hadden my als bien omringht.
ij. Pause.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 412]

[Datheen]

8   De stercke rechter-hant des Heeren,
Is seer verhooght tot deser tijd,
End’ behoudt ’t velt met kracht en eeren,
Sulcks singht dat volck zijnde verblijdt.
Maeckt u van hier al mijn vyanden,
Ick sal niet sterven noch vergaen,
Maer leven, end’ in allen landen
Van Godts weldaden doen vermaen.

9   Godt heeft my, ’t is waer, gekastijdet
End’ vaderlick getuchtight wel,
Doch hy heeft my tot nu bevrijdet,
Genadelick van der doodt fel.
De groote poorten doet doch open
Des Tempels daer de Vroom’ in zijn,
Op dat ick vry daer in mach loopen,
End’ heerlick loven den Godt mijn.

10   De poorten schoon kost’lick verheven
Zijn des Heeren poorten voortaen,
De Vrome tot deughden begeven,
Sullen al t’saem daer door in-gaen.
Daer werdt ghy, Heer, van my beleden,
Ende groot gemaeckt van nu voort,
Want in mijn meeste tegenheden,
Hebt ghy my verlost end’ verhoort.

iij. Pause.
11   De Steen dien de Bou-heeren t’same,
Verworpen hebben end’ veracht,
Is geworden seere bequame
De hoeck-steen die ’t huys houdt met kracht,
Dit wonder is door Godts vermogen,
End’ door sijn macht alsoo geschiet.
Dit is voorwaer in onsen oogen
Een wonder-werck, ’t welck men hier siet.

12   Dit is den dagh schoon uytgelesen,
Dien de Heer self nu gemaeckt heeft:
Dies moeten wy seer verheught wesen,
End’ verblijdt zijn, want Godt sulcks geeft.
Ick bidd’ u, Heer, in mijn verdrucken,
Vwen Koningh doch hulpe doet:
Ende laet doch nu wel gelucken
’s Koninghs ingangh, end’ hem behoedt.

[p. 413]

[De Brune]

5   Zy zijn ghebluscht als vier van doornen;
Het is oock in des Heeren naem,
Dat ick-ze neer-gehouwen hebbe.
En ghy had my tot vallens toe
Zeer hard gestooten; maer de Heere
Heeft my geholpen. God de Heer
⁺ Is mijne sterckte en mijn psallem.
Want hy is my tot heil geweest.

6   Ziet, in de tenten van de vromen
Is een stemm’ van gejuygh, en heil.
Des Heeren rechterhand doet krachten; II. Paus.
⁺ Des Heeren rechterhand verhooght;
Des Heeren rechterhand doet krachten;
Ick zal niet sterven hoe het gaet;
Maer ick zal leven, en vertellen
De vvonder-wercken van den Heer.

⁺ 7   De Heer heeft my wel hard gestraffet;
Maer hy en gaf my niet ter dood.
Ontsluyt my, en doet voor my open
De poorten der gherechtigheid;
Op dat ick daer door inne-kome,
En dat ick daer den Heere loof.
⁺ Dit is de poorte Gods des Heeren,
Door welck de vrome zullen gaen.

8   Ick zal u loven, want ghy hoort my:
En ghy zijt my tot heil geweest. III. Pause.
⁺ De steen, den welcken de bouw-lieden
Verworpen hadden en veracht,
Is tot een hooft des hoecks geworden.
Dit is zoo van den Heer geschied.
Hoewel dat zulcks, in onze ooghen,
Wel groot’licks te verwond’ren is.

⁺ 9   Dit is den dagh die God de Heere
Gemaeckt heeft. Laet ons nu op dien

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10

+ 11

+ 12

[p. 414]

[Datheen]

13   Gelooft zy hy die komt gereden
Tot ons in des Heeren naem reyn:
Zegen zy over u in vreden,
Ghy Godts huys-genooten gemeyn.
De Heer is een Godt vol genaden,
Die ons alle verlicht seer klaer,
Bindt den slacht-offer onbeladen,
Aen de hoornen van den Altaer.

14   Ghy zijt mijn Godt, dien ick doe eere,
Met lof-sangen van soeten toon:
V alleen aenbidd’ ick, O Heere,
End’ prijs u steeds met Psalmen schoon.
Dancket den Heer seer hoogh gepresen,
Want groot is sijn vriendelickheyt,
Sijn goedertierenheyt sal wesen
Bestendigh in der eeuwigheydt.