Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 399]

[De Brune]

CXII. PSALM.

1   HAlelujah. Wel-gheluckzaligh
Is die man, welck daer vreest den Heere:
Die zijn geboden wel behagen!
Zijn zaed dat zal hier op der aerden
Geweldigh wezen. Het gheslachte
Der oprecht’ zal gezeghent worden.

⁺ 2   Haev’ ende rijckdom zal-d’er wezen
In zijn huys, ende zijn gherechtheid
Is tot in eeuwigheid bestaende.
Het licht dat gaet op voor d’oprechte
In duysternis. Hy is genaedigh,
Barmhertigh, ende gansch rechtveerdigh.

⁺ 3   Wel hem die ontfermt, en uytleenet!
Met recht beschickt hy zijne zaecken;
Voor-zeker hy en zal niet wanck’len,
Tot in der eeuwigheid. De vrome
Zal eeuwigh in ghedacht’nis wezen:
⁺ Hy zal van ’t quaed gerucht niet vreezen:

4   Zijn herte is zeer vvel verzekert,
Vertrouwend’ vast’lick op den Heere.
Zijn hert, wel zijnde ondersteunet,
En zal in geenen deele vreezen,
Tot dat hy zie op zijn’ verdruckers.
⁺ Hy stroyt en geeft uyt aen den armen.

5   In eeuwigheid staet zijn gherechtheid,
Zijn horen wert in eer verheven.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

[p. 400]

[Datheen]

Bijten de tanden, end’ hen quellen:
Sy sullen uytdroogen end’ sterven
End’ in haer lusten boos verderven
Hoe sy hen oock daer tegen stellen.