Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cxiij. Psalm.

1   GHy kind’ren die den Heer dient vry,
Looft ende prijst sijnen naem bly,
Laet de hoogheyt Godts zijn gepresen,
Laet seer heerlick nu zijn verklaert,
Des Heeren naem seer wijt vermaert,
End’ eeuwighlick voort verhooght wesen.

2   Van der Sonnen opganck seer klaer
Tot den onderganck moet eenpaer,
Gelooft wesen uwen naem Heere.
Die over alle volcken wreet
Heerschet, end’ soo wijt, end’ soo breet
Als den Hemel is, streckt sijn eere.

3   Wie is onsen Heere gelijck
Die in sijn Hemelsch Koninghrijck
Soo verheven is met eerwaerde?
End’ van daer sijn oogen af-slaet,
Siende hoe ’t allesins toegaet
In den Hemel en oock op d’Aerde?

4   Hy heft seer fijn op uyt den stof
De kleyne tot sijn eer, end’ lof,
Vyt den dreck verhooght hy den armen.
Dat hy hem by den Vorsten groot,
Ia by den Vorsten sijns volcks bloot,
Verheffe na sijn groot ontfarmen.

5   ’t Huys des wijfs ’t welck was onvruchtbaer
Geeft hy vol kinderen eerbaer,
Die in ’t huys spelen, end’ op straten.
Soo dat d’onvruchtbare veracht,
Kind’ren gewint met grooter macht,
Dies sy verblijdt wert boven maten.