Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CVIII. PSALM.

Een Lied, een Psalm Davids.

1   O God, mijn herte is bereid:

[p. 386]

[Datheen]

deze nog niet
Godt loven: want ’s morgens bequame
Wil ick vroegh prijsen sijnen name.

2   Ick wil u dancken, O mijn Heer,
Onder den volckeren gaer seer,
Ick wil uwen roem maken kondt
Met Psalmen, nu en t’aller stondt.
Want uwe genade seer soet
Gaet soo wijdt als den Hemel doet:
Vwe waerheyt haer soo wijdt recket,
Als den Hemel in ’t breede strecket.

3   Verheft u seer hoogh, Heer mitsdien
Laet uw’ heerlickheyt alsins sien,
End’ op dat u volck verlost zy,
Helpt my met uw’ hant, end’ hoort my.
Maer Godt heeft verhoort ’t gebedt mijn
Van sijnen Bergh, dies moet ick zijn
Verblijdt: want hy heeft my gegeven
Sichem, en ’t dal Succot daer neven.

Pause.

4   ’t Geheele lant Gilead reyn,
Sal my gegeven zijn alleyn,
Van Manasse ’t geheele goet
Sal mijn wesen met overvloet.
In Ephraim met sijn volck al
Mijn hooft ick lieflick rusten sal:
Iuda sal oock zijn desgelijcke
’t Voornaemste van mijn Koninghrijcke.

5   Maer Moab sal zijn met oneer,
Ick en achtet gantsch’lick niet meer
Dan een wasch-vat, daer in dat mijn
Voeten sullen gewasschen zijn.
Edom acht ick met sijn volck koen
Niet beter dan mijn oude schoen,
Palestina sal met gesangen
End’ eerbiedinge my ontfangen.

6   Wie geleydt my van dat volck mijn,
In een stadt daer ick vry sal zijn,
Die sterck is? wie sal wederom
My brenghen in dat landt Edom?
Sult ghy dat niet doen, Heer, hier naer,
Ghy die ons verstroyt hier en daer?

[p. 387]

[De Brune]

’k Zal zingen en Psalm-zingen, Heer;
Iae oock mijn eer-en-heerlickheid.
Waeckt op ghy luyte en ghy harp’:
’k Zal waken in den dagheraed:
⁺ Ick zal u loven onder ’t volck,
O Heere: ende ick zal voorders
V onder natien Psalm-zingen.

2   Want uwe goedertierenheid
Is groot tot boven d’hem’len toe,
En uwe waerheid ende trouw
Tot aen de opper-wolcken toe.
⁺ Verheft u boven d’hem’len, Heer;
En uw eer’ over ’t gansch aerdrijck:
Op dat uw vrienden bevrijdt worden.
Hoed met uw rechterhand, en hoort ons.

3   God die spreeckt in zijn heilighdom:
Dies ick van vreughd’ op-springen zal.
Ick zal uyt-deylen Sichems streeck:
Ick zal af-meten Succoths dal. Pause.
⁺ Giljad is mijn, Manass’ is mijn;
En Ephraïm die is de kracht
Van mijn hooft: Iuda mijn wet-ghever;
⁺ En Moab moet mijn wasch-pot wezen.

4   Ick werp op Edom mijne schoe;
En juyghe over Palestijn.
⁺ Wie voert my in de stercke stad?

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 388]

[Datheen]

Ghy die met onsen leger koene
Niet ginght alsoo ghy pleeght te doene?

7   Doet ons bystant, Heer, in den noot,
Tegen den geweldigen groot:
Want menschen hulp, soo men nu siet,
Is in den noot veel min dan niet.
Maer Godt sal ons maken seer sterck
Tegen onse haters in ’t perck,
Hy sal vertreden ons’ vyanden,
En hen t’samen brengen te schanden.