Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cviij. Psalm.

1   MYn hert is, O Heer, recht bereyt,
Met ernst ende met vyerigheyt,
Om dichten, en u met gesangh
Te loven met Harpen geklangh.
Ghy mijn Psalter ontwaecket vry,
En ghy mijn Harpe wilt oock bly

[p. 385]

[De Brune]

En hy doet oock aldaer
De hongherighe woonen:
Zoo dat zy eene stad
Tot eene wooningh bouwen.

⁺ 17   En zy bezaeyen ackers,
En planten wijn-ghewas:
En winnen daer van vruchten
Van jaerelicks in-komst.
Hy zeghent haer, zoo dat
Zy groot en vele worden:
En all’ haer-lieder vee
En wordt niet eens vermindert.

⁺ 18   Maer werden zy vermindert,
En raecken-z’ in de leeght’,
Van weghen veel verdruckingh,
Van quaed en droeffenis:
Stort hy versmaetheid uyt,
Op Edel’-ende-Vorsten,
En doet hy-z’ in het woest,
Daer gheen wegh is, af-dwalen:

⁺ 19   Zoo stelt hy uyt verdruckingh
Den armen op een hooght’:
En hy maeckt d’huys-ghezinnen
Als kudden in ghetal.
d’Oprechte die zien ’t aen,
En zijn daer over blijde:
Maer all’ onrechtigheid
Heeft haren mond gesloten.

⁺ 20   Wie is wijs en verstandigh?
Dat hy hier wel op lett’,
En dat hy Gods weldaeden
Verstand’lick overdenck.

+ 19

+ 20

+ 21

+ 22