[Datheen]
Den Ciiij. Psalm.
1 WEl aen mijn ziel, ghy moet Godt prijsen seer,
Och hoe groot en hoe heerlick is nu, Heer,
Vwe goetheydt over al uytgebreydet:
Ghy zijt met heerlickheydt end’ eer bekleydet:
Ghy zijt met klaerheyt gantschelick bedeckt,
Als waer een kleedt over u uytgestreckt,
Tot een Tente hebt ghy des Hemels Throone,
Dien ghy uyt-spant als een gordijne schoone.
2 Ghy welft uwe kamers met water reyn,
De wolcken zijn uwe wagens niet kleyn,
De winden drijvende na u behagen,
Trecken met haer vleugelen uwen wagen.
Van den winden, die licht zijn ende snel,
Maeckt ghy uwe posten end’ boden wel,
Vyer end’ tempeest zijn de dienaers bequame,
Vwer gerechtigheyt alle te same.
3 Ghy hebt d’aerd’ in haren pas vast in ’t rondt
Onbeweeghlick end’ ordentlick gegrondt,
Soo dat sy niet beweeght kan zijn ter zijden:
Maer blijft stedes vast staende t’allen tijden.
Te voren was dat gantsch aerdtrijcke breet,
Overgedeckt als met een seer schoon kleet,
Door ’t water ’t welck daer over is gedreven,
Boven de Bergen die hoogh zijn verheven.
4 Maer soo haest als ghy die aenspraeckt seer straf,
Sy zijn gevloden end’ geloopen af,
End’ voor de stem uwes donders seer krachtigh
Zijn sy t’samen geweken, Heer, almachtigh.
De Bergen die seer hoogh verheven zijn,
End’ de diepe dalen, schoon, groen end’ fijn,
Zijn tot den plaetsen haest’lick voort gevaren,
Die hen van u voortijdts bereydet waren.
5 Ghy hebt de palen des Meyrs gemaeckt vast,
Daer ’t niet over en komt noch oock en wast:
Op dat het niet meer bedeckte ’t aertrijcke,
Deedt ghy, Heer, dat heerlick werck desgelijcke.
Ghy deed ’t water in den dalen aldaer,
End’ liet springen schoone fonteynen klaer,
Die seer lieffelick langhs de Bergen vlieten,
End’ met gerucht in den dalen voortschieten.
|
|
Auteursrechtvrij