Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

CI. PSALM.

Een Psalm Davids.

1   ICk zal van gunst en van gerichte zingen,
Iae ick zal u, ô Heere, Psalmen zingen.
⁺ Ick zal my wijss’lick dragen op den wegh
Die oprecht is.

2   Wanneer zult ghy, ô Heere, tot my komen?
’k Zal in mijn huys gaen met een oprecht herte:
Ick en zal nimmermeer geen Beljals stuck
Voor my doen staen.

⁺ 3   Ick haete het bedrijf der afgheweken’.
Het zal my niet aen-kleven: het slim herte
⁺ Zal van my wijcken: en den boozen mensch
En ken ick niet.

⁺ 4   Die in het heimelick zijn naesten lastert,
Dien zal ick doen verdwijnen, en verdelghen.
Die hoogh van ooghen is, en trots van hert,
Vermagh ick niet.

⁺ 5   Mijn oogen zullen zijn op de getrouwe,
Hier in den lande, datze by my zitten.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 344]

[Datheen]

7   Die tot bedrogh en list hem wil begeven,
Die sal van my in dienst niet zijn verheven:
Den leugen-spreker en sal oock by my
Niet wesen vry.

8   Vroegh met ernst sal ick drijven uyt den lande
De boosen al, en t’saem brengen ter schande,
Op dat Godts Huys van boosheyt groot en kleyn
Gantsch werde reyn.