Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Cj. Psalm.

1   VAn Godts goetheyt en oordeel wil ick singen,
Ick wil hem schoone lof-Psalmen toebringen,
Daer met dat ick Godt den Heer boven al
Groot maken sal.

2   Ick wil wand’len met oprechten gemoede,
Wann’ sal ick heerschen met vreed’ in voorspoede?
Dan wil ick mijn volck trouwelick bystaen,
End’ voren gaen.

3   Van der boosheyt, heb ick, Heer, een afgrijsen,
End’ die anders met der daedt niet bewijsen
Dan ergheydt, die sullen in dat huys mijn
Nimmermeer zijn.

4   Oock de verkeerde menschen al-te-male
Moeten wijcken uyt mijn hof end’ mijn zale:
Hy sal van my, die hem tot boosheyt went,
Niet zijn gekent.

5   Die met achterklap haren naesten schaden,
Die met grootsheyt en hooghmoet is beladen,
Die sal ick t’samen uytroeyen met vliet,
End’ lijden niet.

6   Mijn oogen sullen sien na den oprechten,
Op dat sulcke mogen wesen mijn knechten:
My sullen dienen die vroom ende goedt
Zijn van gemoedt.

[p. 343]

[De Brune]

2   Hy zelf heeft ons ghemaeckt, niet wy,
Zijn volck en schapen zijner weyd’.
⁺ Gaet tot zijn poorten in met lof:
In zijn voor-hoven met lof-zangh.

3   Looft hem en prijzet zijnen naem,
⁺ Want zekerlick de Heer is goed:
Zijn goedheid is in eeuwigheid:
En zijne trouw van eeuw tot eeuw.

+ 3

+ 4