Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xcix. Psalm.

1   ONse Godt die is
Een Koningh gewis,
Daerom oock nu raest
Dat volck gantsch verdwaest:
Op Cherubim voort
Vaert Godt ongestoort:
Dies moet dat gantsch aertrijck
Hem vreesen al gelijck.

2   Seer groot is de Heer
Verheven in eer
In Sion met kracht,
Dies yeder geslacht
Moet den Name sijn
Met sangh prijsen fijn:
Want hy is wonderbaer,
En seer heyligh voorwaer.

3   De Koningh niet slecht
Heeft seer lief dat recht,
End’ rechtveerdigheydt,
Met de billigheydt.
Daer leydt de Heere,
Iacob met eere,
Na sijn woort met bescheyt,
In der gerechtigheyt.

4   Lovet nu dan vry
Onsen Godt seer bly,
End’ valt met ootmoet
Voor hem nu te voet.
Sijn Naem is hilligh,
Moses goedtwilligh,
End’ Aaron, die t’saem
Godts dienaers zijn bequaem:

Pause.

5   Die end’ Samuel
Zijn na Godts bevel

[p. 339]

[De Brune]

4   Dat berghen voor den Heere juyghen:
Hy komt, op dat hy d’aerde richt.
Hy zal met recht de weereld richten,
De volcken met rechtveerdigheid.