Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XCIX. PSALM.

1   D’Heere die regeert:
Dat het volck dan beef,
Voor hem die daer zit
By de Cherubijns:
’t Aerdrijck zich beweegh:
⁺ God de Heer is groot,
In Sion, en hooghe
Boven alle volck’ren.

2   Datm’ uw naeme loof,
Die groot, en gevreest,
Ende heyligh is:
⁺ En des Koninghs kracht,
Die het recht bemint:
Ghy vest billigheid:
Ghy hebt recht in Iacob,
En ghericht ghepleget.

⁺ 3   Roemet-en-verheft
Onzen God, den Heer:

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 340]

[Datheen]

Biddende verhoort,
Na sijn Godtlick Woort.
V volck beladen,
Als sy u baden,
Waren van u ontfaen,
End’ verhoort van stond aen.

6   Vyt den wolcken klaer,
Sprack hy met hen daer,
End’ toonde hen bloot
De Colomne root:
Sy onbeswaret,
Hebben bewaret
Sijn woort ende verbont,
’t Welck quam uyt sijnen mont.

7   Ghy die ons Godt zijt,
Hebt verhoort altijt
V volck: de misdaedt
Hebt ghy vroegh end’ spaet
Hen gantsch vergeven,
Doch ghy daer neven
Hebt sonder onderlaet
Gestraft haer sonden quaet.

8   Den Heere nu prijst,
Hem eere bewijst,
Wilt hem bidden aen
Op sijnen Bergh saen,
Na sijn gevallen:
Want boven allen
Is hy heyligh end’ goet,
Dies elck hem loven moet.