Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xcij. Psalm.

1   HEt zijn heerlicke dingen,
Alsmen u looft, O Heer,
Alsmen des Hooghsten eer,
Met herten goet mach singen.
Alsmen ’s morgens verkondet
Des Heeren goedigheyt,
En sijn getrouwigheyt
Des nachts oock steedts vermondet.

2   Op dat spel van thien snaren,
End’ op den Psalter soet,
Ia oock op Harpen goet,
Wil ick sijn lof verklaren.
Want uw’ heylige wercken
Verheugen mijn hert seer:
End’ uwe daden, Heer,
Roem ick soo men kan mercken.

3   Hoe heerlick zijn mits desen
Vwe wercken bekent?
Hoe groot end’ sonder end
Is uw’ wijsheyt gepresen?
Dit en kan niet betrachten
De mensche dwaes end’ bot,
Een onverstandigh sot,
Kan dit te recht niet achten.

4   Dat de Godtloose groeyen
Als ’t gras doet op dat velt.
Die quaet doen met gewelt,
In voorspoet t’samen bloeyen.
Op dat sy daer na vallen,

[p. 319]

[De Brune]

Antwoorden-en-verhooren.
’k Zal by hem in benauwtheid zijn:
’k Zal hem met eer uyt-trecken:
’k Zal hem met dagen lenght verza’en:
’k Zal hem mijn heil oock toonen.