Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XCI. PSALM.

1   DIe in ’t vertreck des Hooghsten zit,
Zal blijven in de schaduw
Des genen die Almachtigh is.
’k Zegg’ tot den Heer, Mijn toevlucht,
Mijn burght, mijn God, op wien ick hoop’.
⁺ Want hy zal u van stricken
Des vogel-vangers, van de pest,

+ 2

[p. 316]

[Datheen]

Oock voor geen sterven scherp noch groot
Dat ’t volck des nachts bespringet,
Noch voor ’t haestige ’t welck den doot
Den menschen ’s daeghs toebringet.

4   Al storven aen u slincker zijd
Duysent en thien duyst t’same,
Ter rechter, noch zijt ghy bevrijdt
Voor schaden onbequame.
Ghy sult onbevreest schouwen aen,
De boos’ in haer bederven,
End’ hoe sy haren loon seer saen,
Ontfangen end’ be-erven.

Pause.

5   Om dat ghy tot Godt spreeckt eenpaer:
Ghy behoedt my, O Heere,
End’ op Godt in alle gevaer
Hoopt, end’ hem doet dees’ eere.
Met geen schaden wert ghy beswaert,
Noch geen plagen met allen,
En sullen u huys wel vermaert
Geensins dan overvallen.

6   Hy geeft den Engelen bevel,
Zijnde tot u genegen,
Dats’ op u steedts acht hebben wel
In allen uwen wegen.
Sy sullen in handen, dit’s klaer,
V dragen fijn besloten,
Dat ghy niet vallen sult daer naer,
Noch u aen den steen stooten.

7   Ionge Leeuwen end’ Slangen wreet,
Leeuwen end’ Draken mede,
Sult ghy al sonder schaed of leet,
Onder den voeten treden.
Want dit spreeckt Godt van u voorwaer,
Om dat hy my ver-eeret,
Ick sal hem helpen uyt noot swaer,
Want mijn Naem hy vermeeret.

8   Roept hy my aen hy werdt verhoort,
In den noodt sal ick wesen
By hem t’aller tijdt, van nu voort

[p. 317]

[De Brune]

Vol jammers zijnde, redden.

2   Met zijne vlercken deckt hy u:
En onder zijne vleughels
Zult ghy betrouwen: zijne trouw
Is een schild en rondasse.
⁺ En vreest niet voor de schrick des nachts;
Voor pijlen die ’s daeghs vliegen:
Noch voor de doodelicke pest,
Die in het doncker wandelt:

3   En hebt geen vreeze voor ’t verderf,
Dat op de middagh roovet.
⁺ Daer zullen duyzent aen uw zijd’
Neervallen, en thien duyzent,
Benevens uwe rechter-hand,
En ’t zal tot u niet naken.
Ghy zult ’t maer met uw oogen zien,
En zien ’t loon der godloozen.

Pause.

⁺ 4   Want ghy zijt mijn toevlucht, ô Heer;
Ghy hebt den Alderhooghsten
Tot uwe wooningh-plaets gestelt:
V zal geen quaed gebeuren:
Geen plaegh uw tente naken zal:
⁺ Want hy zal zijne Engh’len,
Van u bevelen, dat-z’ in all’
Vw wegen u bewaeren.

5   Zy zullen op de handen zelfs
V heffen ende dragen;
Op dat ghy uw voet aen geen steen
⁺ En stootet. Op den fellen
Leeuw ende adder zult ghy tre’en:
Den leeuw en draeck vertreden;
Dewijl’ hy my met liefd’ om-helst,
Zal ick, spreeckt God, hem vrijden.

6   Ick zal hem stellen op een hooght’:
Want hy kent mijnen naeme.
⁺ Hy zal my roepen, ick zal hem

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

[p. 318]

[Datheen]

Hy werdt van my gepresen.
Ick sal hem vervullen seer goet
Met veel vrolicke dagen:
End’ hem oock laten smaken soet,
Mijn hulp na mijn behagen.