Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

LXXXIV. PSALM.

Voor den Opper-zanghmeester, op de Gittith. Een Psalm voor de kind’ren Korah.

1   HOe lieffelick-en-aenghenaem
Zijn uw woonsteden, Heer des heirs!
Mijn ziel verlanght naer Gods voor-hoven,
Iae zy bezwijckt zelfs van begeert.

[p. 290]

[Datheen]

O Godt, mijn troostend helper mijn,
Waer is dat uw’ Altaren zijn,
Daer ghy woont, O mijn Heer, almachtigh?
Wel hen die in u huys eerbaer
Woonen, die loven u eenpaer.

3   Saligh is hy t’allen stonden
Wiens kracht, Heer, ghy zijt bevonden,
Die neerstigh bewaert uwe wegen:
Als sy door dit jammer-dal gaen,
Sy sullen met vliet recht voortaen
Putten te graven zijn genegen,
Die werden gemaeckt water-rijck
Door den regen alle gelijck.

Pause.

4   Sy sullen gaen van deught tot deught,
Tot dats’ in Zion al met vreught
Komen, end’ daer den Heer aenschouwen:
O Heer der heyrkrachten seer schoon,
Vyt den hoogen Hemelschen Throon,
Hoort mijn gebedt in dit benouwen:
Ghy Iacobs Godt my doch verhoort,
Verneemt mijn smeecken na u woort.

5   Heer, tot wien wy in den noot vlien,
Wilt uwen Gesalfden aensien.
Want veel beter is slechts een ure
In u huys, dan elders, dit ’s klaer,
Duysent zijn: Beter is oock daer
Een wachter te zijn aen de deure,
Dan ’t is in den Palleysen soet
Der godtloosen met overvloet.

6   Want ons’ Godt is vriendlick en goet,
Een Son end’ Schildt tot ons behoedt,
Die ons geeft eer ende genade:
Die den Vromen in geenen noot

[p. 291]

[De Brune]

Mijn hert en mijn vleesch springen op
Van vreughde, naer den God des levens.
⁺ De mussche zelfs die vint een huis,
De zwaluw oock een nest voor haer:

2   Alwaer zy haere jonghskens leght,
By uw autaeren, Heer des heirs,
Mijn Koninck, en mijn God. Wel-zaligh
⁺ Zijn die daer woonen in uw huis:
Zy prijzen u gestadelick. Sela!
Hoe gansch geluckigh is de mensche!
Wiens sterckt’ by u is: in wiens hert
De wel-ghebaende wegen zijn.

3   Als zy gaen door ’t moer-bezy-dal,
Zoo stellen-z’ hem tot een fontein:
De regen zal haer oock bedecken Pause.
⁺ Met zegheningh. Zy gaen van kracht
Tot kracht: een yder van haer zal,
In Sion, voor den Heer verschijnen.
Heer God des heirs, hoort mijn ghebed:
Neemt het ter oor, ô Iacobs God. Sela!

⁺ 4   God, onze schild, ziet en aenschouwt,
Ziet uws ghezalfdens aenghezicht.
Want eenen dagh in uw voor-hoven
Is beter, dan-er duyzent zijn.
Ick koos veel liever aen de zeul
In ’t huys van mijnen God te wezen,
Als dat ick stedes in de tent
Der Goddeloosheid woonen zou.

⁺ 5   Want zekerlick de Heere God
Die is een zonne ende schild:
De Heer zal gunst en eere gheven.
Hy en onthout het goede niet

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 292]

[Datheen]

Verlaten sal tot in de doot,
Geen dingh ontbreeckt hem vroegh noch spade:
Saligh is hy die op hem bouwt,
End’ hem van herten gantsch vertrouwt.