Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

LXXXI. PSALM.

Voor den Opper-zanghmeester, op de Gittith. [Een Psalm] Asaphs.

1   ZInght met vreughd tot God,
Onze kracht en sterckte:
Iuyghet Iacobs God,

[p. 280]

[Datheen]

Der Loover-tenten
Iaerlijcksche renten
Betaelt end’ volbringet.

4   Dit ’s in Israel
Een gebruyck gewesen:
Godt end’ niemandt el
Dit bevolen heeft,
End’ tot teecken geeft
Sijn Bondt hoogh gepresen.

5   Sulcks heeft hy gedaen,
Als ’t volck uyt den landen
Egypti gegaen
Is: daer ’t de Talen
Hoorde verhalen,
Die ’t niet heeft verstanden.

j. Pause.
6   Haer lasten aldaer
Heeft hy wech-genomen:
Van den Potten swaer,
Lastigh om dragen,
Zijnse ontslagen,
End’ gantsch vry gekomen.

7   Ghy riept my daer aen,
End’ ick in u lijden
Heb u by-gestaen,
End’ verhoort in noot,
Als de donder groot
My deckte ter zijden.

8   Ick proefd’ u voorwaer
Aen ’t twist-water klachtigh,
End’ vandt u daer naer
Verhardt van sinnen:
Doch ick uyt minnen
Sprack u aen eendrachtigh:

9   Mijn volck my doch hoort,
Mijn Bondt sal ick maken
Met u van nu voort.
Wilt my doch hooren,
Opent u ooren,
End’ wilt mijn woort smaken.

10   Maeckt u mijn volck vroet
Geenderley afgoden:

[p. 281]

[De Brune]

⁺ Heft een Psallem: geeft
Trommels, en de zoet’
Harpe, met de luyte.

⁺ 2   Blaest op de bazuyn
In de nieuwe maene,
Ter bestemder tijd,
Op onz’ feesten-dagh;
⁺ Want in Isr’el is ’t
Eene vast’ instellingh:

3   ’t Is Gods Iacobs recht,
Dat hy heeft in Ioseph,
Tot een tuyghenis,
⁺ Inghezet, als hy
Vyt-ghetoghen was,
Teghen ’t land Egypten.

4   Waer ick hebb’ gehoort
Een zeer-vremde spraecke,
Die ick niet verstond,
Zegghend’ op deez’ vvijs I. Pause.
⁺ Ick hebb’ zijnen ruggh’
Van den last ontrocken.

5   Zijne handen zijn
Van de pott’ ontslaghen.
⁺ Ghy riept in den anghst,
En ick hielp u uyt,
En antwoorde u,
Vyt het schuyl des donders.

⁺ 6   Ick hebb’ u beproeft
Aen Meribas water. Sela!
⁺ Mijn volck (zeyd’ ick) hoor,
En ick zal aen u

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

[p. 282]

[Datheen]

Geenen dienst hen doet,
Wiltse niet eeren
Noch tot hen keeren,
Want ick heb ’t verboden.

11   Want ick ben u Godt
Eeuwigh end’ almachtigh,
Dit landt tot u lot,
Gaf ick u goedigh,
End’ trock u spoedigh
Vyt Egypten krachtigh.

ij. Pause.
12   Opent uwen mont
Seer wijdt onbeladen,
Ick sal hem terstont
Met goeder spijse,
Na mijner wijse,
Rijckelick verzaden.

13   ’t Volck dat ick verkoos
Is van ’t woordt geweken,
Verstockt is ’t end’ boos:
Ick heb ’t gebeden,
’t Heeft doch mijn reden
Gantschelick versteken.

14   Ick in toornigheydt
Gaf ’t over met allen
Sijner verstocktheydt,
Om selfs sijn saken
Voortaen te maken
Na sijn wel-gevallen.

15   Och of ’t volck rebel
My gehoorsaem ware,
En dat Israel
Ware gebleven
Op den padt even
Vast in ’t openbare.

16   Ick soud’ haest verdaen
Hebben sijn vyanden,
Mijn hant sterck in ’t slaen,
Hadd’ boven maten
Haest die hem haten
Al gebracht te schanden.

[p. 283]

[De Brune]

Tuyghen; Israël
Of ghy nae my hoordet:

⁺ 7   Daer zal onder u
Geen uytlands God wezen.
Ghy en zult u niet
Voor een vremden God
⁺ Buyghen. Want ick ben
Vwe God, de Heere:

8   Die u hebb’ doen gaen
Uyt Egypten-lande. II. Pause.
⁺ Wijdert uwen mond,
Op dat ick hem vull’.
⁺ Maer mijn volck heeft niet
Naer mijn stem gheluystert:

9   Ende Israël
Hadde gheen begheerte,
⁺ Tot my: daerom is ’t
Dat ick-z’ hebb’ ghestelt,
In het boos ghedacht
Van haer eyghen herte:

10   Dat zy gingen heen
In haer eyghen raeden.
⁺ Oh! dat doen mijn volck
Nae my hadd’ gehoort!
Israël in mijn
Weghen hadd’ ghewandelt!

⁺ 11   ’k Hadd’, in korten tijd,
Alle haer vyanden
t’Eenemael ghedempt:
Ende mijne hand
Hadd’ ick aenghewendt
Teghen haer verdruckers.

⁺ 12   Die God haten, die
Zouden oock zich hebben

+ 10

+ 11

+ 12

+ 13

+ 14

+ 15

+ 16

+ 17

[p. 284]

[Datheen]

17   Sijn vyanden al
Souden druck bedrijven,
End’ komen ten val,
Datse al t’samen
Souden met blamen
Eeuwigh verdruckt blijven.

18   Tarw in overvloet
Hadd’ ick hen gegeven,
End’ met honigh soet,
’t Welck vloeyt uyt steenen,
Gespijst met eenen
Hadd’ icks’ al haer leven.