Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Lxxxj. Psalm.

1   SInght den Heere bly,
Die ons sterckt is krachtigh,
Verheught u oock vry
In Godt Israel:
Bewijst hem met spel
Prijs en eer aendachtigh.

2   Singht Psalmen seer goet,
End’ lieflick om hooren,
De Tamboeren soet,
Harpen bequame,
End’ Psalters t’same,
Wilt met vreught oorbooren.

3   Op de Nieuwe Maen
Met Basuynen singet:
End’ vrolick voortaen

[p. 279]

[De Brune]

⁺ 6   Waerom doch hebt ghy zijne mueren
Gescheyden ende deur-gebroken,
Dat elck pluck, die hem gaet voorby?
Het wilde-vercken van het wout
Heeft hem verwoest en uyt-ghewroet;
En ’t wild des velts hem af-gheweydt.

⁺ 7   Keert weder, ô God der heirscharen,
Aenschouwt en ziet van uyt den hemel,
Bezoeckt doch dezen wijnstock, Heer:
De stamme, die uw rechterhand
Geplant heeft, en dat om den zoon,
Dien ghy voor u hebt sterck ghemaeckt.

⁺ 8   Zy is met vier in brand ghesteken,
En af-ghekapt. Zy komen omme,
Van ’t schelden uwes aengezichts.
Vw hand zy, Heere, op den man
Vw’r rechter-hand, den zoon des menschs,
Dien ghy voor u hebt sterck ghemaeckt.

⁺ 9   Zoo zullen wy van u te rugghe
Niet keeren. Houd ons in het leven;
Dat elck van ons uw naem aenroep.
Heer, God des heirkrachts, brenght ons weer:
Vw aenschijn lichte over ons:
Zoo zullen wy behouden zijn.

+ 8

+ 9

+ 10

+ 11