Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Lxxx. Psalm.

1   GHy Herder Israels wilt hooren,
Die de kudde Iosephs verkoren
Vytgevoert hebt als Schapen goet:
Toont ons u lieflick aenschijn soet,

[p. 275]

[De Brune]

Gram wezen? en hoe langh
Zal uwen yver branden?

3   Wilt uwe gramschap over d’Heydens storten,
Die u niet kennen; over Koninckrijcken,
Dewelcke uwen naem niet aen en roepen;
⁺ Want elck eet Iacob, elck verwoest zijn woonsten.
Gedenckt niet teghen ons,
De voor’ge zonden, Heer:
Dat uw barmhertigheden
Ons haest’lick te gemoet
Voor-komen: want wy zijn
Zeer uyt-gheput geworden.

Pause.

⁺ 4   Helpt ons God onzes heils, om uws naems eere,
En reddet ons: wilt over onze zonden
Verzoeningh laten doen, om uws naems wille.
Waeromme zouden doch de Heydens zeggen,
Waer is nu haere God?
Laet doch, ô Heer, de wraeck
Des bloeds van uwe knechten,
’t Welck onder ’t Heydensch volck,
Daer heen vergoten is,
Bekent zijn voor ons ooghen.

⁺ 5   Laet ’t kennen der ghevanghens voor u komen:
Houd ov’righ nae de grootheid uwes arrems
Doods kinders: wilt doch zevenmael vergelden,
Aen onze buyren, in haer schoot, haer smadingh,
Daer me’ zy, Heer, u sma’en.
⁺ Zoo zullen wy, uw volck,
De kudde uwer weyde,
V loven eeuwelick.
Van slachte tot gheslacht,
En uwen roem vertellen.

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7