Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 273]

[De Brune]

LXXIX. PSALM.

Asaphs Psalm.

1   DE Heyd’nen zijn in uwe erf gekomen,
O God, zy hebben schendelick ontreynight
Den Tempel uwer heiligheid: zy hebben
Ierusalem ghestelt in steene-hoopen.
Zy hebben ’t doode vleesch
Van uwe knechten, Heer,
Ghegeven aen ’t ghevoghelt
Des hemels, tot een spijs;
En aen ’t ghediert des lands,
’t Vleesch uwer gunst-genooten.

⁺ 2   Zy hebben daer haer bloed ghelijck als water
Rondom de stad Ierusalem vergoten,
En daer was niemand die haer heeft begraven.
Wy zijn ons bueren tot een smaed gheworden;
En tot een spot en schimp,
Dien die rondom ons zijn.
⁺ Hoe langhe doch, ô Heere?
Zult ghy in eeuwigheid

+ 2

+ 3

[p. 274]

[Datheen]

Wilt, Heer, gedencken niet
Der sonden die geschiet
Voor u zijn in voortijden:
Haest u, Heer, komt doch voort,
End’ helpt ons na u woort,
Want wy zijn in groot lijden.

Pause.

5   Helpt ons, Heer, ghy zijt ons toevlucht alleyne,
Op dat ge-eert werdt uwen name reyne,
Verlost ons, end’ wilt ons t’samen vergeven
Ons’ sonden, door uw’ goetheyt hoogh verheven.
Datmen tot uwen spot
Niet segg’ waer is haer Godt?
De boose wilt benouwen,
End’ wraeck over al doet
Van uwer knechten bloet,
Dat wy ’t mogen aenschouwen.

6   Laet tot u komen dat suchten end’ klagen
Der gener die in banden zijn geslagen,
Laet die vry zijn, schenckt hen, O Heer, dat leven,
Die totter doot ge-eygent zijn end’ beven.
Onsen nabueren fier,
In haren schoot wilt schier
Seven dobbel vergelden
Den smaet ende de blaem,
Daer med’ sy uwen naem
Steeds lasteren end’ schelden.

7   Dan sullen wy die schapen uwer weyden
En u volck zijn, met blijtschap groot uytbreyden
Vwes Naems eer, oock werden uwe krachten
Altijts vertelt, van geslacht tot geslachten.