Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Lxvj. Psalm.

1   SInght den Heer in den gantschen lande,
Met gesangh looft nu sijnen Naem,
Prijst hem met mondt en met verstande,
Roemt sijn goetheydt alle te saem,
Spreeckt: Hoe wonderlick zijt ghy, Heere,
In al u wercken groot en kleyn:
Vwe vyanden beschaemt seere,
Bidden om vreed’ alle gemeyn.

[p. 209]

[De Brune]

⁺ Die ’t bruyssen van de zeen,
Het bruyssen haerer golven, stillet,
En ’t groote volck-rumoer.

4   Die op de eynden woonen, vreezen
Voor uwe teyckens-schrick. Pause.
⁺ D’uytgangen ’s morgens en des avonds
Verheught ghy met gejuygh.
Het land bezoeckt ghy, en dat hebbend’
Begeerigh toegemaeckt,
Alsdan zoo maeckt ghy dat zeer rijcke.
⁺ Vol waters is Gods beeck.

5   Als ghy ’t alzoo hebt toe-bereydet,
Haer koren ghy bereyd:
En zijn geploeghd’ aerd’ maeckt ghy droncken:
Ghy doet-ze neder-gaen,
In zijne vooren: door de droppels
Zoo maeckt ghy ’t weeck en zacht.
⁺ Ghy zegent zijn op-komst: ghy kroonet
’t Iaer uwer goedigheid:

6   Vw treden van het vette druypen:
De weyden der woestijn
Bedruypen-z’; ende hare heuvels
Die zijn met vreughd om-gordt.
⁺ De velden zijn bekleed met kudden,
De daelen die zijn oock
Met koren over-deckt: zy juygen,
Iae oock zoo zingen zy.

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9