Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 207]

[De Brune]

LXV. PSALM.

Davids Psalm, een lied: voor den Opper-zanghmeester.

1   DE lof-zangh is, ô God, in Sion,
Tot u, in stilligheid.
Men zal u de geloft betaelen.
Ghy hoorder des gebedts,
Nae u zal alle vleesch toekomen.
⁺ De dingen van on-recht
Die waren my te sterck geworden:
Onz’ zonden ghy verzoent.

2   O wel-gheluckigh! dien ghy kiezet,
En tot u naerd’ren doet:
Op dat hy woon in uw voor-hoven.
⁺ Wy zullen met het goed
Vw’s huys, met ’t heyligh uwes tempels
Verzaet zijn: ghy zult ons
Antwoorden vreesselicke dingen,
Staend’ in gherechtigheid.

⁺ 3   God onzes heyls, de hoop van alle
De eynden van der aerd’,
En van de zee verr’ af-gelegen:
Die met macht zijnd’ om-gordt,
De bergen door zijn kracht bevestight:
Pause.

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 208]

[Datheen]

6   Heer, van den Oosten tot den Westen,
Na uw’ goetheydt en woordt,
Laet ghy voort-komen, ons ten besten,
Allerley blijdtschap voort.
Soo haest als droogh is ons aerdtrijcke,
Ghy besoeckt dat voorwaer,
Met dauw end’ regen desgelijcke
Maeckt ghy ’t rijck end’ vruchtbaer.

7   ’t Water, springend’ uyt de Fonteyne,
Maeckt dat aerdtrijcke goet
Tot tarw’ end’ ander vruchten reyne,
In grooten overvloet.
De geploeghde Voren bequame
Watert ghy t’sijner tijdt,
Ghy breeckt d’aerdtrijck, en sijn vrucht t’same
Ghy seer gebenedijdt.

8   Ghy verciert dat jaer overvloedigh,
Met uw’ goederen schoon,
End’ laet ’t vette regenen goedigh
Boven uyt uwen Throon.
De hutten selfs in de woestijne
Zijn vol vruchten met een,
De bergen seer vruchtbaer van wijne
Staen lustigh groot end’ kleen.

9   Dan sietmen in beemden en weyden
’t Vee in groot getal gaen:
’t Veldt, van den bergen afgescheyden,
Sietmen vol koorne staen.
Alsoo schijnt het aerdtrijck t’ontspringen,
End’ te verblijden seer,
Dies moeten wy juychen end’ singen,
In u van herten, Heer.