Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 206]

[Datheen]

Den Lxv. Psalm.

1   MEn looft u, Heer, met stemmen reyne
Tot Syon openbaer:
De beloofde gaven gemeyne
Betaeltmen u oock daer,
En dewijl dat ghy daer wilt hooren
’t Gebedt uwes volcx goet:
Soo sullen daer u uytverkoren
V vallen, Heer, te voet.

2   All’ mijn misdaden en mijn sonden
Waren seer groot end’ swaer:
Maer uw’ goetheydt, niet om doorgronden,
Vergaf die al voorwaer.
Wel hem dien ghy hebt uytghelesen
Dat hy by u zy, Heer,
Die oock altijdt by u mach wesen,
Sonder te scheyden meer.

3   Wy sullen met d’heerlickheyt schoone
Vwes huys verzaedt zijn,
’t Rijckdom, Heer, van ’t huys uwer woone
Sal ons wel voeden fijn.
Ghy, die na uw’ goetheyt verheven,
Ons beschermt end’ bewaert,
Sult ons een goed’ antwoorde geven,
Na uw’ kracht seer vermaert.

4   ’t Geheel aertrijck aen u, Heer, hanget
Met een vertrouwen reyn:
Al die dat groote Meyr omvanget,
Staen vast op u alleyn.
Ghy maeckt door u schrick’licke krachten
Seer vast de Berghen groot,
Van sterckheyt en van groote machten
Zijt ghy, O Heer, niet bloot.

5   Ghy kond oock dat brullen haest stillen
Des Meyrs, als ’t is beweeght.
De menschen oock die woeden willen,
Ghy haest te stillen pleeght.
Als de volckeren wel bemercken
Die om-her zijn, O Heer,
Dees groote wonderlicke wercken,
Sy zijn verwondert seer.