Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

LXIV. PSALM.

Davids Psalm, voor den Opper-zanghmeester.

1   HOort, God, mijn stemme in mijn klagen:
Mijn leven hoed, voor ’s vyands schrick:
⁺ Berght my voor d’heymelicken raed

+ 2

[p. 204]

[Datheen]

3   Haer tongen seer krachtelick snijden,
Als sweerden die scherp zijn end’ fijn,
Haer giftige woorden die zijn
Als pijlen fel, die sy in ’t strijden
Schieten ter zijden.

4   Op datse soo, Heer, in ’t verborgen,
Met list schieten den vromen man:
Veel goede zijn alsoo daer van
Doorschoten, die sy sonder sorgen
Heym’lick verworgen.

5   In ’t quaet-doen sy hen seer verstercken,
Om my te verschricken sy staen,
End’ spreken stoutelick: Wel aen,
Wie sal ons doen end’ onse wercken
Konnen bemercken?

Pause.

6   Sy dichten schalckheydt t’allen stonden,
Daer toe doen sy t’saem haren vliet,
Een yeder de diepte doorsiet
Sijns herten, om soo te doorgronden
Listige vonden.

7   Maer Godt, op wien ick rust alleene,
Sal sijnen boogh af-schieten saen,
Geheel onversiens sal ’t toegaen:
Sy sullen verwondt zijn gemeene,
Groot ende kleene.

8   Haer tonge die niet kan dan schaden,
Hen plat te gronde werpen sal:
Dies sullen sy die dit sien al,
Hen met bespottinge beladen,
Ende versmaden.

9   Dan werden in ’t gemeyn beleden,
Des Heeren groote daden reyn:
De vertsaeghde sullen gemeyn
Verstaen des Heeren wonderheden,
In allen steden.

10   Maer de vrome sullen verblijden
In Godt den Heere al te saem:
End’ sy, die staen op sijnen Naem,
Sullen sijn eer tot allen tijden
Alsins belijden.

[p. 205]

[De Brune]

Der boosheid-doenders, voor d’onruste
Der onrecht-werckers:

⁺ 2   Die als een zweerd haer tonge scherpen:
Haer pijl zy zetten (bitter zaeck!)
⁺ Om zoo d’oprechten heymelick
Te schieten: haest zy nae hem schieten,
En zonder vreezen.

⁺ 3   Zy stercken zich in een quae’ zaecke:
Zy houden van val-stricken spraeck,
Om die te berghen: zeggen t’saem, Pause.
⁺ Wie zal-ze zien? Zy onderzoecken
Bedrieghlickheden.

4   Zy onderzoecken op het uytterst’
Wat t’onderzoecken is; jae zelfs
’s Mans binnenst, en het diepe hert:
⁺ Maer God zal-z’ haest met pijlen schieten:
Haer plagen zijnder.

⁺ 5   En hare tonghe zal-ze tegen
Haer zelf doen stooten: die-ze ziet,
⁺ Zal vluchten: end’ een yder mensch
Zal vreezen, en Gods werck vermelden,
En zijn doen mercken.

⁺ 6   Maer die daer vroom is en rechtveerdigh,
Zal zich verblijden in den Heer,
En stellen op hem zijne hoop’:
En elck die oprecht is van herten,
Zal zich beroemen.

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10