Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Lxiiij. Psalm.

Stem: v.

1   ALs ick roep, Heer, hoort mijn stem klachtigh,
En helpt my dan uyt mijn gequel,
Op dat mijn vyanden seer fel,
My niet dooden, want sy zijn krachtigh,
O Heer almachtigh.

2   Verberght my nu, O Heer gepresen,
Voor mijn vyanden schalck end’ quaedt,
Voor de rotten end’ voor den raedt
Der boosen, die met al haer wesen,
Seer zijn mispresen.

[p. 203]

[De Brune]

Vw sterckte, ende uwe eere.)

2   Vw goedheid ’t leven overtreft:
⁺ Mijn’ lippen zouden u, Heer, prijzen:
Ick zoud’ u in mijn leven loven:
Ick zou mijn handen in uw naem
Op-heffen: mijne ziele zoude
Met smeer en vetheid zich verzaen:
En mijne mond zou met gejuygh
Van vrolick-zinghend’ lippen roemen.
Pause.
⁺ 3   Wanneer ick uwer, Heer, gedenck,
Op mijne rust-en-leger-steden,
Zoo peynz’ ick aen u in het waken.
Want ghy zijt my een hulp geweest:
En ick zal vrolick in de schaduw
Van uwe vleughels zinghen, Heer.
⁺ Mijn ziele kleeft u achter aen:
Vw rechter-hand die ondersteunt-me.

4   Zy zullen komen onder d’aerd’,
Die mijn ziel tot verwoestingh zoecken:
⁺ Men zal-ze door het zweerd neer-storten:
Zy zullen zijn der vossen deel.
De Koningh zal in God verblijden:
Een yegelick die by hem zweert,
⁺ Zal zich beroemen; want de mond
Der leugh’naers zal ghesloten worden.

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7