Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 197]

[De Brune]

LXI. PSALM.

Davids Psalm: voor den Opper-zanghmeester, op Neginoth.

1   HOort, ô God, mijn schreyen; mercket
Op mijn bede.
’k Roep tot u van ’t eynd’ des lands,
Als mijn hert is overstolpen.
⁺ Wilt my leyden,
Op een rots, te hoogh voor my.

2   Want ghy zijt my voor den vyand
Eene toe-vlucht,
Eene forteres geweest.
’k Zal in uw hut altoos blijven:
⁺ ’k Neem mijn toe-vlucht
In ’t schuyl uwer vleugh’len, Heer. Sela!

3   Want ghy, ô God, hoort goedgunstigh
Mijn geloften:
⁺ Ghy geeft my de erffenis
Van die geen, welck uw naem vreezen:
Ghy zult daghen
Tot des Koninghs daghen doen.

⁺ 4   Zijne jaren zullen wezen,
Van geslachte,
⁺ Tot geslacht. Hy zal altoos
Voor Gods aenghezichte zitten.
Maeckt doch veerdigh
Gunst en trouw, die hem bewaer’.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 198]

[Datheen]

7   Soo sal ick uwen lof singen,
End’ voortbringen,
En groot maken uwen Naem:
Ick sal met vlijt dan betalen,
Sonder dralen,
Mijn beloften, Heer, al t’saem.