Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 196]

[Datheen]

Den Lxj. Psalm.

1   ALs ick roep, verstaet mijn reden,
Mijn gebeden,
O Godt verhoort in ’t ghemeen,
Mijn ziel met angst beswaert seere,
Tot u Heere,
Heeft haren toevlucht alleen.

2   Op een steenrotz’, Heer gepresen,
Laet my wesen
Gestelt, daer ick vry zijn sal.
Ghy zijt mijn toevlucht bevonden
’t Allen stonden,
Teghen mijn vyanden al.

3   In uwen Tempel seer schoone
Is mijn woone
Altijdt, O Godt met ootmoet,
Onder uw’ vleughelen zijnde,
Ick bevinde
Toevlucht en beschermingh goet.

4   Want ghy geeft my, Heer genadigh,
End’ gestadigh,
Al mijn begeerten niet kleyn:
Want ghy laet my, Heer, toekomen
Aller Vromen
Erfdeel, die u vreesen reyn.

5   Ghy sult de jaren vermeeren,
End’ vereeren
Vwes Koninghs openbaer.
Soo dat hy vast sal beklijven,
Ende blijven
Noch menigh geslacht end’ jaer.

6   Voor u oock, Heer desghelijcke,
Sal sijn rijcke
Sekerlick end’ vast bestaen,
Dat uw’ waerheyt end’ genade,
Vroegh end’ spade
Dat behoede nu voortaen.