Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 185]

[De Brune]

LVII. PSALM.

Davids gouden kleynoot, voor den Opper-zanghmeester, Altascheth, als hy voor Sauls aengezichte in de speloncke vlood.

1   WEest my genadigh, weest genadigh, Heer;
Want mijne ziele die betrouwt op u.
En in de schaduw van uw vleugh’len, Heere,
Zal mijne hope, en mijn toevlucht zijn,
Tot dat d’ellenden voorby zullen wezen.

⁺ 2   Ick zal tot Gode roepen d’alderhooghst,
Tot Gode, die ’t aen my voleynden zal:
Hy zal van uyt den hoogen hemel zenden,
En my verlossen, makend’ hem te schand,
Dewelcke my geheel zoeckt op te slocken. Sela!

⁺ 3   God zal uyt-zenden zijne gunst en trouw.
In ’t midden van de leeuwen is mijn ziel.
Ick liggh’ by stoke-branden, menschen kinders,
Dies tanden spiessen ende pijlen zijn,
En als een scherp rapier is hare tonghe.

Pause.

⁺ 4   Verheft u boven d’hem’len, ô mijn God:
Vw eere die zy, over al de aerd’.
Zy hebben ’t net bereyd voor mijne gangen:
⁺ En mijne ziele die was neer-gebuckt:
Zy graefden my een kuyl daer in zy vielen.

5   Mijn hert is reed, mijn herte is bereyd:
Ick zal u zinghen, en Psalm-zingen, Heer.
⁺ Waeckt op mijn eer, waeckt op ghy luyt, en harpe:

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 186]

[Datheen]

Heer, om te verbreyden uw’ eere goet
In allen landen end’ in allen spraken.

7   Tot den Hemel streckt haer uwe waerheyt,
End’ tot den wolcken uwe getrouw’heyt:
Verheft u, Heer, laet uw’ kracht sien op d’eerde,
Toont dat in d’Hemel woont uw’ Majesteyt,
Doet dat uw’ eer over al gemerckt werde.