Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

LIV. PSALM.

Davids onderwijzinge, voor den Opper-zanghmeester, op Neginoth. Als de Ziphiters gekomen waren, ende tot Saul gezeyt hadden: En verberght zich David by ons niet?

1   VErlost my God, door uwen naem,
En doet my recht, door uwe sterckte:
Hoort, God, mijn bede, neyght uw ooren,
Tot all’ de red’nen mijnes monds.
⁺ Want vremde staen op tegen my:
Tyrannen zoecken mijne ziele:
Zy stellen God niet voor haer oogen. Sela!

+ 2

[p. 176]

[Datheen]

Dan wert uwe trouw openbaer.
Dan sal ick vrywilligh, O Heer,
Een vrolick offer u toebringen:
Vwen naem lovende met singen,
Die vol goetheyt is, end’ vol eer.

4   Ghy hebt my uyt noot ende pijn
Verlost, end’ my laten aenschouwen
Mijnen lust in dat swaer benouwen,
End’ de straf der vyanden mijn.