Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 171]

[De Brune]

LII. PSALM.

Davids onderwijzinge, voor den Opper-zanghmeester. Als Doëg de Edomiter gekomen was, ende Saul verwittight, ende tot hem gezeyt hadde: David is ten huyze van Achimelech gekomen.

1   WAt roemt ghy in ’t quaed, ghy geweldigh’?
Gods goedertierenheid
Zal t’allen daghe blijven dueren.
⁺ Vw tongh denckt enckel schae’;
Gelijck een scheer-mes wel gewet,
Het welck bedrogh uyt-werckt.

⁺ 2   Ghy hebt ’t quaed liever dan het goede,
De leugen al veel meer,
Als dat ghy zoud gerechtheid spreken. Sela!
Ghy hebt lief allerley
Ghespreck en woorden van verderf,
Een tonghe van bedrogh.

3   God die zal u oock neder-werpen
In alle eeuwigheid.
⁺ Hy zal u grijpen-en-wegh-nemen,
En rucken uyt de tent:
Iae trecken u uyt ’s levens land,
Zelfs tot de wortel toe. Sela!

4   De vrome zullen ’t zien, en vreezen,
Dus spottend’ over hem:
⁺ Ziet daer den man, die God niet stelde
Tot zijne sterckt’-en-kracht:

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

[p. 172]

[Datheen]

6   Maer ick, die nu ben en sal wesen
Alleen stout ende koen,
Op Godts goedigheyt hoogh gepresen,
Als een olijf-boom groen,
Sal gheplant zijn midden eenpaer
In Godes huys eerbaer.

7   Dan sal ick voor dees’ wrake, Heere,
V steedts prijsen voortaen,
End’ op u, vol van macht end’ eere,
Gronden end’ blijven staen,
Want uw’ goetheydt veel goets doen sal
Vwen volck over al.