Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den Lj. Psalm.

1   ONtfermt u over my, arme sondaer,
Heer na uwe goetheyt, niet om volprijsen,
Wilt my ditmael uw’ genade bewijsen,
En vergeeft my mijn sonden groot en swaer:
Wascht my, o Godt, maeckt my suyver en klaer
Van mijn leelicke stinckende misdaden,
Die my voor u onreyn maken voorwaer,
Reynight my door ’t water uwer genaden.

2   Want door veel klagens mijn hert my verflouwt,
Als ick (och arm) gevoel mijn groote sonde,
End’ dat meer is voor my staen t’elcker stonde
Mijn sonden al, dies ick Heer ben benouwt.
Voor u en tegen u heb ick misdaen,
Dies blijft ghy rechtveerdigh in uwen wegen,
Als ghy my straft, end’ te gronde laet gaen,
End’ maeckt beschaemt hen die u spreken tegen.

3   Ick weet wel en moet bekennen voortaen
Dat ick in ongerechtheyt ben geboren:
Oock staet my dit tot aller tijdt wel voren,
Dat mijn moeder in sond’ my heeft ontfaen.
Ick weet dat ghy lief hebt en begeert seer
Een hert dat geheel oprecht is en goedigh,
’t Welck ick niet hebb’ gehadt, dies ghy, o Heer,
Vwe wijsheydt openbaert overvloedigh.

4   Ghy sult my met Ysop, Heer, maken reyn,
Soo sal ick geheel suyver zijn bevonden,
Ghy sult afwasschen mijn smetten end’ sonden,
Soo werd’ ick witter dan sneeuw in ’t gemeyn.
Ghy sult my doen hooren blijschap en vreught,
End’ my van nieuws uwe goetheyt gepresen
Bewijsen Heer: Dan sullen seer verheught
All’ mijn beenen, en all’ mijn krachten wesen.

Pause.

5   Ghy hebt langh genoegh gesien mijn misdaet,
Wilt doch u toornigh gesicht daer van wenden,
End’ vergeeft my (die nu ben vol ellenden)
Mijn boosheyt al end’ oock dees’ sonde quaet,

[p. 167]

[De Brune]

9   Ick zal u straffen en ordentelick
Voor uwe oogen stellen dat ghy doet.
⁺ Verstaet doch dit, ghy die daer God vergeet.
Op dat ick niet verscheur’, en niemand redd’.
Hy die danck offert, die zal my vereeren.
Wie zijn wegh schickt, zal ick Gods heil bewijzen.

+ 9