Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

L. PSALM.

Asaphs Psalm.

1   DE God der goden, God de Heere spreeckt,
En roept de aerde van den op-gangh af
Der zonne, tot aen haren onder-gangh.
God die verschijnt uyt Sion met een glans,
De volheid-en-volkomenheid der schoonheid.
God, onze God zal komen, en niet zwijgen:

⁺ 2   Vier zal verteeren voor zijn aengezicht,
Het zal oock dapper stormen rondom hem.
Hy zal tot d’hemel roepen van om-hoogh,
En tot de aerd’, tot richtingh van zijn volck:
Verzamelt ghy my mijne gunst-genooten,
Die mijn verbond met offerande maken.

+ 2

[p. 164]

[Datheen]

Want al het vee der Bosschen dat is mijn,
Oock de dieren die met duysenden zijn
Op de bergen, ja die vogelkens kleyne,
End’ ’t gedierte des veldts is mijn alleyne.

Pause.

5   Al hongerdt my, ick en seyd ’t u niet:
Want d’aerdtrijck is mijn, met al datmen siet.
Meent ghy dat ick Ossen vleesch eten moet,
Of tot dranck behoeve der Bocken bloet?
Neen ick: maer offert danckseggingh met singen,
End’ wilt uw’ beloften doen end’ volbringen.

6   Roept my aen, end’ ick sal u in den noot
Helpen, end’ ghy sult mijn naem maken groot,
Maer Godt spreeckt de schalcken aen seer verstoort,
Waerom verkondight ghy alsoo mijn woort,
End’ neemt mijn bondt in uwen boosen mondt,
Dewijl ghy mijn straffe haet in den grondt?

7   Na dat ghy oock hebt mijn gebodt versmaet,
End’ als ghy noch een dief siet met hem gaet,
Dien zijt ghy gelijck, ja oock toeghedaen:
Van Echtbrekers wilt ghy u niet ontslaen:
Den mont opent ghy tot schenden end’ smaden,
V tonge kan niet dan lieghen end’ schaden.

8   Ghy sit en relt van uwen broeder quaet,
End’ met achterklap ghy hem seer belaet,
Dit doet ghy, end’ om dat ick swijge stil,
Ghy meent dat ick u ghelijck wesen wil:
Maer ick sal u noch onder oogen stellen
Vw’ sond, end’ u daerom straffen end’ quellen.

9   Och wilt doch dit mercken en wel verstaen,
Ghy die Godt gantsch vergeet, hoort dit vermaen,

[p. 165]

[De Brune]

⁺ 3   De hem’len zullen maken een verhael,
Van zijne waerheid-en-gerechtigheid:
Om dat de Heere zelve rechter is.
Hoort mijn volck, ick zal spreken; Israël,
En ick zal onder u vast doen betuygen:
Ick God ben uwe God, en zal het blijven.

4   ’k Zal om uw off’ren u niet overgaen:
Want uw brand-offers die zijn steeds voor my:
⁺ ’k En zal geen varren nemen uyt uw huys,
Noch bocken uyt de koyen van uw stal.
Want al ’t gedierte van het wout is mijne;
De beesten die op duyzend bergen weyden.

5   Ick kenne al ’t gevoghelt van ’t geberght,
En al het wild des velds dat is by my. Pause.
⁺ Indien my hongherd’, ick en zeyd’t u niet:
Want my komt toe de weer’ld en wat haer vult.
Hoe dan? zoud’ ick het vleesch van stieren eten?
Of zoud’ ick oock het bloed van bocken drincken?

6   Brenght Gode tot een offer lof en danck;
Betaelt den Alderhooghsten, en voldoet
⁺ Al uw beloften, ende roept my aen,
Ten dage van benautheid en verdriet:
Ick zalder u uyt-helpen en verlossen:
En ghy zult my groot maken ende eeren.

7   Maer God de Heer zeyt tot den goddeloos’,
Wat is u, dat ghy mijne keuren meldt,
En mijn verbond in uwen monde neemt?
Daer ghy de straf haet, en mijn woord verwerpt.
⁺ Zoo ghy een dief ziet, loopt ghy met hem henen,
En al uw deel is met den overspeelders.

8   Ghy brenght de tael uws monds ten quade voort,
En uwe tonghe voeght bedrogh te zaem.
⁺ Ghy weder-spreeckt uw broeder, daer ghy zit:
Ghy lastert tegen uwes moeders zoon.
Dees dingen doet ghy, en ick houd’ my stille:
Ghy meent, dat ick u t’eenemael gelijcke.

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

[p. 166]

[Datheen]

Op dat ghy niet sonder hulp haest vergaet,
Die danck-offert, die eert my metter daet,
Spreeckt Godt, en die desen wegh gaen en treden,
Sullen mijn heyl overkomen in vreden.