Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 157]

[De Brune]

XLVIII. PSALM.

Een Lied, een Psalm, voor de kinderen van Korah.

1   DE Heer is groot en zeer geroemt,
In onzes Gods stad, het geberght
Van zijne heiligheid. Aen ’t Noorden
Is Sions bergh schoon van geweste.
Een vermaeck der gansche aerd’,
En des grooten Konincks stad.
⁺ God die is in haer paleyzen:
Hy is voor een burght erkennet.
Ziet de Vorsten die vergaerden,
En zy trocken t’samen henen.

2   Gelijck zy ’t zagen, waren zy
Verwondert, en verschrickt, verbaest.
Een bevingh greep haer daer, en smerte
⁺ Als een die kind baert. Ghy breeckt Tharsis
Schepen, met een Oosten-wind.
Zoo wy ’t hadden aen-gehoort,
Alzoo hebben wy gezien oock,
In de stad des Heer’ der heyren.

+ 2

+ 3

[p. 158]

[Datheen]

Dies wert allesins verbreyt,
Heer, uwes naems heerlickheyt.
Vwen lof hoort men verkonden
Over al uyt allen monden:
Vw’ rechterhant is bevonden
Vol gerechtheyt t’allen stonden.

5   De Bergh Zion is seer verblijt,
Oock houden vier-dagh nu ter tijdt
De Dochters van Iuda lof-weerdigh,
Over uw’ oordeelen rechtveerdigh.
Gaet rontsom Sion niet kleen,
En telt haer Torens met een:
Haer sterckheyt bemerckt eendrachtigh,
Siet oock haer muyren seer krachtigh,
Dat Sion den nakom’lingen
Bekent werde door dees’ dingen.

6   Want ons Godt heerschet over al
Eeuwighlick: dies hy oock nu sal
Ons in dit leven wel geleyden,
Tot dat ons de doot doet verscheyden.