Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XLVII. PSALM.

Een Psalm: voor den Opper-zanghmeester, onder de kinderen van Korah.

1   AL ghy volcken t’saem
Klappet in de hand:
Iuyght God met een stem
Van een bly-gezangh.
Want God d’alder-hooghst
Is zeer vreesselick:

[p. 154]

[Datheen]

Hy is die Iacob
Tot sijn volck neemt op,
End’ tot sijn erfdeel
Ons verkiest geheel:
Want hy, als sijn kint,
Ons hert’lick bemint.

3   Ons’ Godt seer vermaert
Met vreughd’ hoogh opvaert,
In een bly geschal
Der basuynen al,
Diemen lieflick hoort,
Met een soet accoort.
Singht nu openbaer
Godts ons Koningh klaer
Goetheyt wel bekent:
Want tot aen elck ent
Streckt hen soomen siet,
Sijn macht en gebiet.

4   Singht ghy die kloeck zijt,
Want hem zijn altijt
De volcken voortaen
Gantsch’lick onderdaen:
Hy sit verciert schoon
Hoogh op sijnen Throon.
De Princen van naem
Zijn hem gehoorsaem,
End’ zijn daerom hier
Dat sy werden schier
’t Volck Godts, minst end’ meest
Dien Abraham vreest.

5   Onse Godt vol eer
Is een krachtigh Heer,
Boven hen gestelt,
Die hebben ’t gewelt,
End’ steedts onbeswaert
d’Aertrijck hy bewaert.

[p. 155]

[De Brune]

Hy is een groot Vorst
Over ’t heel aerdrijck.
⁺ Hy is, die daer brenght
Volcken onder ons:
Die gemeynten stelt
Onder onzen voet.

2   Hy verkiest voor ons
Onze erffenis.
Iacobs heerlickheid
Die hy heeft bemint. Sela!
⁺ God rijst met gejuygh,
D’Heere met geklanck
Van een hell’ bazuyn’.
Psallem-zinght voor God,
Psalm-zinght, en Psalm-zinght
Onzen Koninck, zinght.
Want hy Koninck is
Van de heele aerd’.

⁺ 3   Psallem-zinght ghy al
Die verstandigh zijt.
God als Koninck heerscht
Over ’t Heydens volck.
God zit op den throon
Van zijn’ heyligheid.
Princen van het volck
Zijn vergaert, by ’t volck
Des Gods Abrahams.
⁺ Want ’t beschut der aerd’
Dat komt Gode toe.
Hy is zeer verhooght.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5