Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XLIII. PSALM.

1   DOet my recht, ô God, pleyt mijn zake,
Vrijt my van ’t ongenadigh volck,
De listigh’ en verkeerden mensche:
⁺ Ghy zijt de God van mijne sterckte.
Hoe laet ghy my dan? hoe gaen ick
In ’t zwart, door vyands praem?

⁺ 2   Zend uw licht, ende uwe waerheid,
Dat die my leyden, dat-ze my
Tot uwer heiligheids gheberghte,
En tot uw tabernakels brengen:
⁺ Dat ick tot Gods altaer magh gaen,
Tot God, ’t vermaeck mijns vreughds:

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 142]

[Datheen]

5   Mijn ziel, wat wilt ghy u benouwen,
End’ in my maken sulck misbaer?
Op uwen Godt wilt doch betrouwen,
Dien ick noch sal sonder verflouwen
Prijsen, om dat hy my voorwaer
Helpt als mijn Godt eerbaer.