Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XLII. PSALM.

Een onderwijzinge, voor den Opper-zanghmeester.

1   ALs een hert schreeuwt naer de vlieten,
Schreeuwt, ô God, mijn ziel tot u.

[p. 138]

[Datheen]

Als men my vraeght met verachten,
Waer is nu u Godt soo goedt?
Ick smelt als ick denck daer aen,
Hoe ick voormaels plagh te gaen
Met een hoop volcks hier te lande,
Om u, Heer, te doen offrande.

3   Waerom wilt ghy u soo quellen,
End’ beroert zijn, O ziel mijn?
Wilt gantsch u hoop op Godt stellen,
Van u sal hy gedanckt zijn.
Als hy door sijn aenschijn klaer
Sal wech-nemen u kruys swaer:
Dies, O Godt, van my niet wijcket,
Want mijn hert my gantsch beswijcket.

4   Ick ben uwes seer gedachtigh,
Oock aen des Iordanen kant,
En uwer goetheyt seer krachtigh,
In Hermon dat koude lant,
En aen Misar den Bergh bloot,
Daer d’een diepte d’ander groot
Toeschreyt, en daer de tempeesten
Over my gaen minst end’ meesten.

Pause.

5   Al de groote water-stroomen
Zijn Heer over my gegaen,
End’ my over ’t hooft gekomen,
Maer ghy hebt my bygestaen.
’s Daeghs toont ghy my uw’ goetheyt,
En ’s nachts uw’ barmhertigheyt:
Dies sal ick u, Heer, belijden,
Ghy hoet mijn ziel t’allen tijden.

6   Ick sprack tot Godt, o Godt krachtigh,
Waerom vergeet ghy my gaer?
Waerom moet ick wesen klachtigh,

[p. 139]

[De Brune]

Mijne ziel dorst, nae den Heere,
Nae God, die daer levend’ is.
Wanneer zal ick henen gaen,
En voor Godes aenghezicht
⁺ Weer verschijnen? Mijne tranen
Zijn my dagh en nacht tot spijze.

2   Om dat zy my heele dagen
Zeggen, Waer is uwe God?
Ick ghedenck daer aen, en storte
Mijne ziele, in my, uyt.
Dat ick heen gingh, met de schaer,
Met hen trad nae Godes huys,
Met een vreughd-en-lof-zanghs-stemme,
Onder volck dat feeste houdet.

⁺ 3   Wat buyght ghy u neer, mijn ziele,
En woelt in my? Hoopt op God:
Want ick zal hem noch meer loven,
Voor ’t heil zijnes aenghezichts.
Mijn ziel buyght zich in my neer:
⁺ Dies ick u mijn God gedenck,
Vyt den lande der Iordaene,
En uyt Hermon ’t kleyn geberghte.

4   By ’t ghedruys van uwe sluyzen,
d’Afgrond tot den afgrond roept. Pause.
⁺ Al uw baren en uw golven,
Die zijn over my gegaen.
Maer de Heere zal des daeghs
Zijne gunst gebien; en ’s nachts,

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

[p. 140]

[Datheen]

Benouwt door de boos’ eenpaer?
Ick gevoel haer smaden quaet,
d’Welck my door de beenen gaet,
Als sy tot uwer oneere
Spreken: Waer blijft nu de Heere?

7   Waerom wilt ghy u soo quellen,
End’ beroert zijn, O ziel mijn?
Wilt gantsch u hoop op Godt stellen,
Van u sal hy gedanckt zijn.
Om dat hy is, soo men siet,
Mijn heyl, die my jonste biet,
Dies mijn ziel wilt u verblijden,
Godt is ’t, dien ick bidd’ in ’t lijden.