Davids Psalmen, Gedicht, aen deene zijde, door Petrum Dathenum; aen dander zijde, door J. De Brune
(1650)–Johan de Brune (de Oude), Petrus Datheen–
AuteursrechtvrijDavids Psalm, de knecht des Heeren: voor den Opper-zanghmeester.1 DEs godloos’ ongerechtigheid
Spreeckt in het binnenst van mijn hert,
Voor zijne ooghen is geen
Gods vreeze: want hy vleyt hem zelf
In zijne oogen, vindmen zijn
Verkeertheid, weerd te haten.
De woorden zijnes monds die zijn
Bedrogh en on-recht. Hy laet nae
Verstandigh zijn tot wel-doen.
Hy dencket on-recht op zijn bed:
| |
[pagina 114]
| |
[Datheen]End’aen uwer wellusten vloet
Voert ghy die datse drincken.
3 In u is des levens fonteyn,
En uw’ klaerheyt geeft ons alleyn,
Licht end’ verstandt om mercken:
Over de herten onbevleckt,
Vw’ goedigheyt, O Heere streckt,
Die steedts schijnt in u wercken.
Dat my de voet des menschen wreet
Niet en vertreed’, end’ my geen leet
En doe noch slae mits desen.
Hoe de boose vergaen doch siet,
Sy blijven in eeuwigh verdriet,
Sonder verlost te wesen.
|
|